 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
Altıncı Hukuk Dairesi
E. 1990/11826
K. 1990/12702
T. 23.10.1990
* KİRA AKDİ
* TAHLİYE
ÖZET : 6570 sayılı Yasa, gerçek ve tüzel kişi ayırımı yapmaksızın, belediye
teşkilatı olan yerlerle iskele, liman ve istasyonlardaki musakkaf
taşınmazların kiralanmalarında, kiralayan ile kiracı arasındaki hukuki
ilişkilerde uygulanmak üzere getirilmiştir. Taraflar arasındaki ilişki kira
akdi ilişkisi olduğuna ve taşınmaz da musakkaf bulunduğuna göre, uyuşmazlıkta
bu yasa hükümlerinin uygulanması gerektiğinde, herhangi bir duraksama
olmaması icabeder. Bu Yasanın 7. maddesinde de, tahliye sebepleri
sa-yılmıştır.
(6570 s. GKK. m. 7)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı
tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar
okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, ihtiyaç sebebiyle kiralananın tahliyesi isteminden ibarettir. Mahkeme,
davayı red etmiş; davacı vekili hükmü süresinde temyiz etmiştir.
Davacı belediye; dava konusu yerin şehir imar planında Mithatpaşa Lisesi
yapılmak üzere ayrıldığını, şimdi ise planın uygulanması yapılacağından,
buradaki yerlerin yıkılıp, lise binası yapılmak üzere süresinde açılan dava
ile taşınmazın tahliyesini istemiştir.
Davalı ise, davacının ileri sürdüğü tahliye sebebini 6570 sayılı Yasada yer
almadığını, imar planı uygulamasının samimi bulunmadığını savunarak davanın
reddini talep etmiştir.
Davanın, 6570 sayılı Yasaya geçici madde eklenmesine dair 3151 sayılı Yasa ile
yenilenen kira ilişkisine göre süresinde olduğu anlaşılmaktadır.
Davacı belediye, tahliyesi istenen yerin, şehir imar planında okul yeri olarak
ayrıldığını şimdi ise, okul yerine ait taşınmazların yıkılarak imar planına
uygun lise ve ilave tesisler yapılacığını ileri sürerek tahliyesini
istemiştir.
6570 sayılı Taşınmaz Kiraları Hakkındaki Yasa, gerçek ve tüzel kişi ayırımı
yapmaksızın, belediye teşkilatı olan yerlerle, iskele, liman ve
istasyonlardaki musakkaf taşınmazların kiralanmalarında kiralayan ile kiracı
arasındaki hukuki ilişkilerde uygulanmak üzere getirilmiştir. Taraflar
arasındaki ilişki kira akdi ilişkisi olduğuna ve taşınmazda musakkaf
bulunduğuna göre uyuşmazlıkta bu yasa hükümlerinin uygulanması gerektiğinde,
herhangi bir duraksama olmaması icabeder.
Bu Yasanın 7. maddesinde de, tahliye sebepleri sayılmıştır. Davacının
iddiasını yasada sayılan tahliye sebepleri açısından değerlendirmek
gerektiğinde ihtiyaç sebeplerinden işyeri ihtiyacı değilse de, en uygunu,
yıkıp yeniden yapmak olduğunu düşünmek icabeder. Aslında bu yasada
düzenlenilen imar proğramlarının uygulanması için bir tahliye sebebi kabul
edilmemiştir.
İmar Kanununda da, bu konuda açık bir hükme rastlanmamaktadır. Ancak, bu
konuda umumi hizmetlere ayrılan yerler için bazı inşaat kısıtlamaları
getirildiği görülmektedir. İmar uygulaması kuşkusuz kamu düzeni ile ilgili ve
yani toplumun dirlik ve düzenliği ve güvenliği ile ilgili bir uygulamadır.
Umumi hizmetlere ayrılan yerlerde imar proğramlarının uygulanması halinde
özel şahıslara ait taşınmazlarda inşaat ve esaslı değişiklik ve ilaveler için
izin verilmez şeklinde kesin kısıtlamalar getirildiğine göre kamuya ait olup,
kiraya verilen taşınmazların tahliyesi için yasa koyucunun bir çözüm
getirmediği düşünülemez. Bilindiği gibi kamu düzeni düşüncesi ve kavramı çok
üstün ve önemli bir kavramdır.
Bu sebeple 6570 sayılı Yasadaki tahliye sebeplerinin kıyas yolu ile davadaki
uyuşmazlığa da uygulanması gerekir.
Böyle olunca, aranacak en önemli nokta gerçekten şehir imar planında umumi
hizmetlere tahsis edilen bu yerde yakın bir tarihte lise ve ilave
tesislerinin imar proğramının uygulamaya konup konmayacağıdır.
Yapılan keşifte ise, bu yerde, kız öğrenci yurdu ve öğretmenevi inşaatının
devam ettiği saptanmıştır.
Bu durumda tahliyeye karar verilmek gerekirken yazılı düşüncelerle red kararı
verilmesi isabetli görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
S o n u ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile
hükmün HUMK.nun 428. maddesi uyarınca (BOZULMASINA), istek halinde peşin
alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 23.10.1990 tarihinde
oybirliğiyle karar verildi.
|
