DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı, bozma üzerine direnme yoluyla Kadıköy Asliye 2. Hukuk mahkemesinden verilen 26.4.1968 gün ve 48 - 126 sayılı kararın onanmasını kapsayan ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'ndan çıkan 7.3.1973 gün, 1969/1 -491 Esas, 1973/157 Karar sayılı ilamın ,karar düzeltilmesi yoluyla incelenmesi (M.N.) tarafından verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla; Hukuk Genel Kurulu'nca dilekçe, düzeltilmesi istenen ilam ve dosyadaki ilğili bütün kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

KARAR : Borçlar Kanununun 135/2 nci maddesi borcun bir hüküm ile tesbit edilmesi halinde on yıllık zamanaşımının uygulanacağını; İcra ve İflas Kanununun 39/1 inci maddesi de ilama dayanan takibin, son işlem üzerinden on yıl geçmekle zamanaşımına uğrayacağını öngörmüştür.

Hükmün tefhiminden itibaren on yıl geçtiği halde ilamın taraflara tebliğ edilmemiş bulunması halinde buradaki zamanaşımı konusunda ise 11.4.1940 gün ve 15/70 sayılı İçtihadı Birleştirme kararı çıkarılmıştır. Bu İçtihadı Birleştirme kararına göre; az önce belirtilen müruruzaman, dava müruruzaman, dava müruruzamanı olup, mahiyeti itibariyle işten el çekmiş bulunduğundan yerel mahkemede değil Yargıtay'da temyiz sebebi olarak ileri sürülebilecektir. Yargıtay bu temyiz sebebini yerinde görürse yani hüküm ile tebliğ günü arasında on yıl geçmişse kararı esasas girmeden sadece bu yönden bozacaktır. Bu esaslar genel nitelikte olmakla birlikte taşınmaz mallar hakkındaki uyuşmazlıkların özelliğini gözönünde bulundurmak gerekir. Mülkiyet hakkına ilişkin uyuşmazlıklarda, dava zamanaşımının söz konusu olmaması kuraldır. Az önce özetle değinilen İçtihadı Birleştirme Kararında benimsenen esas, orada açıklanan on yıllık sürenin dava zamanaşımı niteliğinde bulunuşudur. O halde karar düzeltme istemine esas kararın ilişkin bulunduğu davanın esası, mahiyeti itibariyle zamanaşımına tabi olmadığına göre, bunun doğal sonucu 11.4.1940 tarihli İçtihadı Birleştirme kararının olayda uygulanamıyacağıdır. Bu nedenlerle ileri sürülen 11.4.1940 tarihli İçtihadı Birleştirme kararına ilişkin temyiz sebebiyle Usulün 409 uncu maddesine ilişkin temyiz sebeplerinin yerinde olmadığı sonucuna varıldıktan sonra diğer karar düzeltme nedenlerinin incelenmesine geçildi.

Düzeltilmesi istenen Hukuk Genel Kurul ilamında gösterilen gerektirici nedenlere göre, H.U.M.K.'NUN 440 ıncı maddesinde yazılı sebeplerden hiç birisine dayanmayan ve yerinde olmayan karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle H.U.M.K.'nun 440 ıncı maddesinde yazılı sebeplerden hiç birisine dayanmayan ve yerinde olmayan karar düzeltme isteğinin REDDİNE,2790 sayılı Yasanın 2/3 maddesine göre takdiren 5.000 lira para cezasının ve 2.000 lira bakiye harcın düzeltme isteyenden alınmasına, 1.6.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972