 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1987/803
K: 1988/229
T: 09.03.1988
DAVA : Taraflar arasındaki "alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Gördes Asliye Hukuk (İş) Mahkemesince davanın reddine dair verilen, 4.2.1986 gün ve 165-5 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi, üzerine Yargıtay 9. Hukuk Dairesi'nin 13.11.1986 gün ve 9083-10134 sayılı ilamiyle; ( Davacının 12.8.1967 tarihinden önceki geçmiş dönem hizmetleri 3008 sayılı Yasa'nın 2. maddesine göre, işyeri İş Kanunun kapsamında bulunmasa bile o tarihlerde yürürlükte bulunan personel yönetmeliğinde işten çıkış tazminatı adı altında düzenlenmiş bulunan tazminatının verilmesi gerekeceğinden 12.8.1967 tarihine kadar geçmiş hizmetleri için yönetmeliğe göre tazminat hesap edilip hüküm altına alınması icap eder.
Davacının 12.8.1967'den sonraki hizmetleri için hesap edilen fark, kıdem tazminatına araç gereç satımı ile ilgili olup, değişkenlik gösteren bu sebeple, tazminata esas alınmaması icap eden teşvik priminin hesaba katılması da hatalıdır.) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
KARAR : Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü :
Davacı, davalı Tarım Kredi Kooperatifleri Birliğinde çalışırken, 1981 yılında emekli olmak suretiyle hizmet sözleşmesi son bulmuştur. 12.8.1967 tarihinden önceki dönem de yürürlükte bulunan 3008 sayılı İş Kanununa göre, bedeni faaliyetleri fikri faaliyetinden üstün olmayanlar işçi sayılmayacağından, aynı durumda bulunan davacının asıl dönem için kıdem tazminatı alması mümkün değildir. Ayrıca, Tarım Kredi Kooperatifleri yönetmeliğinde de o dönem için kıdem tazminatı ödeneceğine dair hükme yer verilmemiştir. Belirtilen nedenlerden dolayı isabetli bulunan direnme kararının onanması gerekir.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, ve 2500 lira temyiz ilan harcının temyiz edenden alınmasına, 9.3.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.