 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1987/480
K: 1988/8
T: 13.01.1988
DAVA : Taraflar arasındaki "tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İnegöl Asliye Hukuk Mahkemesi'nce davanın kısmen reddine dair verilen 23.12.1986 gün ve 1983/378 E. 1986/510 K. sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 9. Hukuk Dairesi'nin 9.3.1987 gün ve 1987/2489-2763 sayılı ilamı:
(.. Davacı iş kazası sonucu % 50 oranında malul kalmış ve olayda işveren % 65 oranında kusurlu bulunmuştur. Bu maluliyet ve kusur oranları ve diğer özel haller dikkate alındığında talep edilen 250.000 TL. manevi tazminatın tamamına karar vermek gerekirken, 150.000 TL. manevi tazminata karar verilmiş olması isabetsizdir. Davacının dilekçede kusurun tamamının davalıda olduğunu belirtimiş olması manevi tazminatın mahiyeti ve istenilen miktarı itibariyle indirme yapılmasını gerektirmez..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü :
KARAR : Davacı vekili dava dilekçesinde kusurun tamamının davalıda olduğunu iddia ile 250.000 lira manevi tazminat istemiştir. Ancak olayda kusurun tamanının davalıda olmadığı anlaşılmış olmasına göre manevi tazminatın tamamına hükmedilmez. Ne var ki manevi tazminata hükmedilirken miktar yönünden kusur oranlarının matematiksel bir oranla tesbiti de gerekmez. Bu esaslar ve ilgili içtihadı birleştirme kararındaki manevi tazminatın belirlenmesine ilişkin hususlardan hareket olunduğunda hükmedilen manevi tazminat az bulunmuştur. Bu itibarla 225.000 lira manevi tazminata hükmedilmek icap ederken daha aza hükmedilmesi isabetsizdir. Ancak bu yanlışın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden direnme kararının hükmü fıkrasının 225.000 lira manevi tazminatın tahsili şeklinde düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ : Yukarıda yazılı nedenlerle direnme kararının hüküm fıkrasının 1 sayılı bendinden manevi tazminat ve buna ilişkin avukatlık parasına ilişkin sözler silinerek yerine "225.000 lira manevi tazminatın olay tarihi olan 4.12.1982 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ve 22.500 lira ücreti vekalet ile birlikte davalılardan müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine" sözlerinin yazılmasına ve direnme kararının bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA, 13.1.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.