 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1987/453
K: 1987/1067
T: 23.12.1987
DAVA : Taraflar arasındaki "geçimsizlik nedeniyle boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İzmir Asliye 10. Hukuk Mahkemesi'nce davanın reddine dair verilen 25.12.1986 gün ve 1986/781 - 951 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesi'nin 23.3.1987 gün ve 1987/1374 - 2454 sayılı ilamı : (... Borçlar Kanunu'nun 53. maddesi uyarınca ceza mahkemesinin mahkumiyet kararı hukuk hakimini bağlar. Davalının kesinleşmiş ceza mahkumiyetine konu davranışları karşısında boşanmaya karar verilmesi zorunludur. Mahkemece o olayda davacının tahrikinin benimsenmesi ve davacınında kusurunun varlığı davalının haksızlığını ortadan kaldırmaz. Hatta taraflar aynı olayın meydana gelmesinde eşit kusurlu bile olsalar gene boşanmaya karar verilmesi gerekecektir. Bu yön gözönünde tutulmadan davanın reddedilmesi usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve usulün 2494 sayılı yasa ile değişik 438/son maddesi gereğince duruşma isteğinin reddine karar verilip dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü :
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına dosyadaki tutanak ve kanıtlara bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre Hukuk Genel Kurulu'nca benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazların kabulü ile direnme kararının özel daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 9.12.1987 günü yapılan ilk görüşmede 2/3 çoğunluk sağlanamadığından 16.12.1987 günü yapılan ikinci görüşmede oylar eşit çıktığı için yapılan üçüncü görüşmede oyçokluğuyla karar verildi.
