 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/9907
K: 1987/10436
T: 26.11.1987
DAVA : Davacı, fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parası, prim ve ikramiye alacağı ile ihbar ve kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazının reddine,
2-Davacı işyeri ile ilgili olmayan bir suçtan dolayı 22.5.1981 tarihinde gözaltına alınıp 17.6.1981 tarihinde tutuklanmış, iş akti devamsızlıktan işverence 2.9.1981 tarihinde fesh edilmiş, 20.11.1981 tarihinde ise tahliye olunmuştur. Böylece tevkif tarihinden itibaren dahi tahliye terihine kadar TİS.'de öngörülen 90 günlük süre geçmiştir. Bu itibarla işverenin fesih hakkı doğmuştur. Feshin 90 gün beklenmeden yapılmış olması sonuca etkili görülmemiştir. Her ne kadar TİS. hükmü işverene tazminatsız fesih hakkı tanımakta ise de, olay 1475 sayılı İş Kanununun 17. maddesinin 111. bendindeki zorlayıcı sebebi oluşturduğundan davacı, kıdem tazminatına hak kazanır, fakat ihbar tazminatı alamaz. Mahkemenin kıdem tazminatına karar vermiş olması bu bakımdan doğrudur. Fakat yazılı şekilde ihbar tazminatını kabul etmesi doğru değildir.
3- 30.11.1986 ve 7.5.1987 tarihli bilirkişi raporlarında bulunan izin parası ve prim alacak miktarlarına davacının bir itirazı olmamıştır. Bu miktarlar davalı yönünden usuli kazanılmış hak teşkil etmiştir. Buna rağmen anılan hak türlerinden daha fazlasını içeren 28.7.1987 tarihli rapora göre hüküm tesis edilmiştir. Bu şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde iadesine, 26.11.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.