 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/9663
K: 1987/9909
T: 06.11.1987
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin ve fazla çalışma parası ile hafta ve genel tatil gündelikleri ve başta geçen günler karşılığı alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1- Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı davalı şirkette 1.11.1984 tarihinde yapılan iki yıllık sözleşme ile şirket müdürü olarak çalışmaya başlamış ve bu görevini 25.7.1986 tarihine kadar sürdürdükten sonra bu tarihte yeni seçilen Yönetim Kurulu tarafından verilen görevleri yapmadığından bahisle iş akti feshedilmiştir. Davalı tanığı olarak dinlenen Yönetim Kurulu üyelerinden bazıları geçmiş yıllara ait şirket adına 3 milyon TL, civarında elektirik borcu geldiğini bunun ortaklardan toplanması ve ödenmesi için davacıya talimat verildiğini, fakat davacının bu parayı toplayamacağını bildirmesi ve iş aktinin feshini istemesi üzerine iş akdini feshettiklerini bildirmişlerdir. Öncelikle belirtmek gerekir ki, davacının dosyada bulunan yazılı sözleşmesinde böyle bir mükellefiyetin görevleri arasında bulunmadığı görülmektedir. Bundan başka şahit ifadelerine göre daha önceki dönemlerde elektrik paralarının bu iş için görevlendirilen başka kişiler tarafından toplandığı da anlaşılmaktadır. Bütün bu durumlar birlikte değerlendirildiğinde ileri sürülen fesih sebebinin gerçekleşmediğinin kabulü gerekir. Böyle olunca da davacı kıdem tazminatını reddetmiş olması doğru değildir.
3- Şahitler davacının yaz aylarında 4 ay süre ile fazla mesai yaptığını bildirmişlerdir. İşin niteliğide dikkate alınarak şahit ifadelerine değer verilmek suretiyle tespit edilecek fazla mesai ücretine vermek icabeder. Bu isteğin tamamen reddi de doğru değildir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerden davacı yararına BOZULMASINA, 6.11.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.