 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/8356
K: 1987/8954
T: 09.10.1987
DAVA: Davacı kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dosya incelendi, gereği konuşulup, düşünüldü:
KARAR: 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delilerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının 29.9.1958 tarihinde başlayan çalışma ilişkisi 21.3.1960 tarihinde muvazzaf askerlik nedeniyle sona ermiştir.2. çalışması muvazzaf askerlik hizmetinden sonra 23.5.1962 tarihinde başlamış, bu hizmetle işyeri ile ilgisi olmayan bir suçtan tutuklandığı 16.6.1965 tarihine kadar sürmüştür. Bu iki hizmet sürelerinin kıdem tazminatı hesabında değerlendirilmesi doğrudur. Ancak, 3. defa 18.10.1975 tarihinde işe başladıktan sonra 14.5.1976 tarihinde devamsızlıktan feshe kadar süren süre hizmet aktinin son bulması daha önce kesinleşen cezanın infazı sebebiyle tutuklanma haline dayandığı açıklığa kavuşturulmamıştır. Davacı, 12.4.1976 tarihinde bir dilekçe vererek bu tarihte cezaevine alındığı 1 aylık ücretsiz izin istemesine karşı savcılıktan gelen yazıda 16.6.1976 tarihinde cezaevine alındığı bildirilmiştir. Davacının dilekçesinde belirtildiği gibi 12.4.1976 tarihinde tutuklanmamış, savcılık yazısında bildirildiği gibi, 16.6.1976 tarihinde tutuklanmış ve ücretsiz izninin bittiği 12.5.l976 tarihinden sonraki devamsızlığını zorunlu sebebe bağlamak mümkün değildir. Bu taktirde işverenin devamsızlıktan feshini haklı kabul etmek gerekir. Bu itibarla, 18.5.1975 tarihiyle 14.5.1976 tarihi arasında geçen hizmetin kıdem tazminatına sayılabilmesi için bu tarihteki feshin haklı veya zorunlu sebebe dayanıp dayanmadığının açıklığa kavuşturulmasında zorunluluk vardır. Mahkemenin konuyu yeterince açıklığa kavuşturmadan son dönem çalışması kıdem tazminatına katılması hatalı olup, karar bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, 9.10.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.