 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/8223
K: 1987/7862
T: 15.09.1987
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı farkının tahsiline karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - 1475 sayılı İş Kanunu'nun değişik 14. maddesi hükmüne göre her geçen tam yıl için işverence işçiye ödenecek 30 günlük ücreti tutarında veya varsa sözleşmesinde yazılı süreye göre hesap edilecek kıdem tazminatının 2762 sayılı kanunun ek geçici maddesinde belirtilen tavan sınırı aşmaması gerekir. Bu sınır her tam yıl için işçiye ödenecek kıdem tazminatının en üst sınırı olup, işçinin gerçek ücretine göre bulunacak miktar bunun altında ise, o takdirde bu miktara karar vermek icap eder. Tavan sınırı altında kalan kısım kıdem tazminatı tavan sınırına ibla edilemez. Davada olay tarihi itibariyle tavan sınırı 81.250 TL'dir. Davacının kıdem tazminatına esas giydirilmiş ücretine göre gerçekleşecek olan miktar ise bunun altındadır. Bu yön mahkemenin hükmüne esas aldığı bilirkişi raporunda da görülmektedir. Buna rağmen bilirkişinin beher yıl için davacıya ödenecek 30 günlük ücret tutarındaki kıdem tazminatını 81.250 TL.sına iblağ ederek hesap yapmış olması tamamen yanlıştır. Böyle yanlış bir rapora dayanarak hüküm tesisi bozmayı gerektirmiştir.
2 - İş Kanunu'nun 13. maddesinde öngörüldüğü gibi 3 yıldan fazla hizmeti olan işçi için ihbar öneli 8 haftadır. Bu 56 gün yapar. İhbar tazminatının hesabında 56 gün ile davacının kıdem tazminatına esas tutulan günlük yevmiyesi ile çarpılması gerekir. İhbar tazminatı yönünden bu esasa aykırı hesap yapılması yanlıştır. Kıdem tazminatına esas olan ücret ise yukarıda 1. madde de açıklandığı gibi tavan sınıra göre bulunacak bir günlük ücret değil, işçinin giydirilmiş gerçek ücretidir.
3 - Davalı giyim ve tahaffuz malzemesinin kıdem tazminatında nazara alınmaması gerekirken yanlışlıkla hesaba dahil edilerek ödeme yapıldığını bildirerek bununda takas ve mahsubunu istemiştir. Bu husus üzerinde durulmamış olması da bozma sebebi sayılmıştır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA 15.9.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.