 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/782
K: 1987/938
T: 03.02.1987
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı farkının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı, 29.3.1983 tarihinde emekli olmuştur. Emekli olurken kendine 20.11.1974 tarihinden sonraki dönem için kıdem tazminatı ödenmiş istifa ile sona eren 31.3.1972 tarihinden önceki çalışmaları için bir ödeme yapılmamıştır. Davacı o tarihteki Toplu İş Sözleşmesine dayanarak 1959 ile 31.3.1972 tarihleri arasında çalışmasının da kıdem tazminatında değerlendirilmesi isteği ile bu davayı açmıştır. 1475 sayılı İş Kanununun 14. maddesinin 2320 sayılı Kanunla değiştirilen hükme göre, kıdem tazminatı gerektirmeyecek şikelde ayrılmalar için kıdem tazminatı ödemeyeceği kuralı buyurucu nitelik kazanmıştır. Öte yandan, davacının istifa ettiği dönemi kapsayan Toplu İş Sözleşmesinde, istifa halinde kıdem tazminatı ödeneceğine dair herhangi bir hükme rastlanmamıştır. Toplu İş Sözleşmesinin ilgili maddesinde sadece İş Kanununun 16. maddesine göre iş aktini fesh eden işçi için düzenleme getirilmiştir. Davacının istifası 16. madde ile ilgili değildir. Sebep göstermeden ve kuralsız olarak 31.3.1972 tarihinde verdiği dilekçe ile istifa etmiştir. Şu halde, istifa ile sona eren önceki hizmet süresi için kıdem tazminatı ödenemez. Davanın reddi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde iadesine, 3.2.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.
