 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/7789
K: 1987/8512
T: 25.09.1987
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı farkının ödetilmesline karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı işyerinde 8.3.1963 tarihinden 31.10.1981 tarihine kadar çalıştıktan sonra bu tarihte ücretinin yükseltilmemesini sebep olarak göstererek iş aktini fesh etmiş ve kendisine o süreye ait kıdem tazminatı ödenmiştir. Bu fesihten bir ay sonra 1.12.1980 tarihinde daha yüksek ücretin tekrar aynı işyerinde işe alınmış 29.4.1986 tarihine kadar çalıştıktan sonra iş akdi emeklilik nedeniyle sona erdirilmiştir. Kendisine bu ikinci çalışma için de ayrıca kıdem tazminatı ödenmiştir. Davacı önceki çalışmasıyla ilgili olarak işveren tarafından ayrılmaya zorlandığını iddia ederek her iki çalışma süresi birleştirilerek tamamı için son ücret üzerinden kıdem tazminatı ödenmesini istemiştir. Mahkeme istek gibi karar vermiştir. Her ne kadar davacı işveren tarafından feshe zorlandığını iddia etmekte ise de, bir hizmet akti veya bir toplu iş sözleşmesine dayanmayan ücret yükseltilmesi isteğinin karşılanmama, kural olarak feshe zorlanma olarak sayılmaz ve bu durum işçiye fesih hakkını vermez. Bundan başka, davacı işveren gönderdiği 6.4.1986 tarihli dilekçesinde önceki dönemle ilgili fesih halini anlatırken, mali durumunun bozuk ve borçlarını ödemek için paraya ihtiyacı olduğunu ve yeni bir iş kurmak istediğini, bu sebeple ayrılmak ihtiyacını duyduğunu açıklamıştır. Bütün bu durumlar birlikte değerlendirildiğinde, davalının daha az kıdem tazminatı ödemek amacıyla hareket ettiğinin kabulünde isabet olamaz. Bu yöndeki şahit ifadelerine de değer verilemez.
Böyle olunca davanın reddi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 25.9.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.