 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/7625
K: 1987/8503
T: 25.09.1987
DAVA: Davacı, iş kazası sonucu uğradığı maddi ve manevi zararın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR: 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Ceza davasında 3/8 işverene, 5/8 davacı işçiye kusur veren bilirkişi raporuna göre hüküm tesisinde isabet yoktur. Davacı dava dilekçesinde davalının asansörde gerekli tedbirleri almamış ve arızalı asansör çalıştırmış olduğunu ileri sürerek istekte bulunmuştur. Asansörün bozuk olduğu ceza dosyasındaki raporlarda da açıklanmıştır. Davacı elinde yemek tablosu olduğu halde asansörün üst katta olmasına rağmen kapıya elini attığında asansör kapısı açılmış ve asansör boşluğuna düşmüştür. Bu durum asansörün gerçekten arızalı olduğunu göstermektedir. Öyleyse bilirkişi raporundaki kusur oranlarına itibar edilemez. Olayda işverenin daha ağır kusurlu olduğu izlenimi hasıl olmaktadır. Bu durum karşısında mahkemece, iş güvenliğinden anlayan kişilerden seçilecek bilirkişi aracılığı ile İşçi Sağlığı ve İşgüvenliği Tüzüğü hükümleri dikkate alınmak suretiyle inceleme yaptırılması gerekir.
3- Davacının muhtemel kazancının tepitinde fiili çalışma dönemi 50 yaşına kadar kabul edilmiştir. Bu yaş sınırı yaşlılık aylığına hak kazanabilmenin asgari sınırıdır. Oysa bir temizlik işçisinin yaptığı işin nieliği itibariyle daha fazla süre ile çalışabileceği ve böylece fiili çalışma dönemini 55 yaşına kadar devam edebileceğinin kabulü uygun olur.
4- İş kazasının meydana geldiği tarihte bilirkişinin tazminat hesabını esas aldığı ücretin kanuni asgari ücret altında olduğu görülmektedir. Bundan başka hüküm tarihi olan 20.5.1987 tarihine kadar asgari ücretlerde artışlar olmuştur. Bunlarda dikkate alınmak ve davacı yönünden kazanılmış usuli haklar da gözetilmek suretiyle, tazminat yeniden hasap ettirilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerden BOZULMASINA, 25.9.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.