 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/7562
K: 1987/8340
T: 22.09.1987
DAVA : Davacı; ihbar, kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin parası ile ücret alacağı ve diğer sosyal yardımlardan doğan alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Davacı, davalıya ait işyerinde işçi olarak çalışmakta iken, Sıkıyönetim Komutanlığı'nca 17.10.1980 tarihinde gözaltına alınmış, 3.11.1980 tarihine kadar gözaltında tutulduktan sonra serbest bırakılmış; 16.1.1981 tarihinde ise, tutuklanmış tutukluluk hali devam ederken 24.2.1982'de iş akti feshedilmiş ve bu tarihe kadar işverence her gün için yarım ücret ödenmiş, 12.4.1982 tarihinde tahliye edilmiş ve tahliyeye müteakip muvazzaf askerlik görevi nedeniyle askere gitmiştir. Olayda iş aktinin feshi yönünden 1475 sayılı İş Kanunu'nun 17. maddesinin 111. bendindeki durum söz konusudur. Böyle olunca, kıdem tazminatı hesabında davacının tutuklulukta geçen 16.1.1981 ile 24.2.1982 tarihleri arasındaki süre hizmet süresine dahil edilemez. İşverenin bu süre içinde yarım ücret ödemiş olması sonucu değiştirmez. İşverenin burada ödemek sorunda olduğu yarım ücret bir haftaya kadar geçen süre için söz konusu olabilir. Tutuklulukta geçen sürenin kıdem tazminatı hesabında hizmet süresinden sayılmış olması doğru değildir.
2 - Davada söz konusu edilen Toplu İş Sözleşmesi'nin yüksek Hakem Kurulu tarafından 20.1.1982'de 1.1.1981 - 31.12.1983 tarihleri arası için yürürlüğe konulmuştur. Karar tarihinde davacı işverene atfedilmeyen zorlayıcı bir nedenle işe devam edemediğine göre, 2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi Grev ve Lokavt Kanunu'nun 9. maddesi hükmü karşısında bu Sözleşme'nin Geçici 4. maddesi kapsamına da girmez. Mahkemenin davacıyı bu Toplu İş Sözleşmesi'nden yararlandırmış olması keza doğru değildir.
3 - Kabule göre de, ek davada kanuni süresi içinde zamanaşımı def'inde bulunmuştur. Ücret farkı ve ikramiye farkına ilişkin istekler Borçlar Kanunu'nun 126. maddesi hükmünce 5 yıllık zamanaşımına tabidir. Ek dava nedeniyle bu 5 yıllık zamanaşımının ek dava tarihinden itibaren geriye doğru hesaplanması gerekir. Hüküm altına alınan ücret ve ikramiye farklarını da 5 yıllık zamanaşımı içine giren kısım olup olmadığı incelenip karar yerinde belirtilmemesi de usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebeplerden davalı yararına BOZULMASINA, 22.9.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.