 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/702
K: 1987/3625
T: 07.04.1987
DAVA : Taraflar arasındaki borcun tamamına yapılan itirazın iptali ile takibin devamı ve icra inkar tazminatının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 7.4.1987 salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmiştir. Duruşma günü davalı adına avukat A.S ile karşı taraf adına avukat A.K geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirİci sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı sendika, 1.9.1980 - 30.4.1983 tarihleri arasında 274 sayılı Sendikalar Kanunu'nun 23/2. maddedeki şartları haiz olduğu halde, işverence gerek kendisine gerekse bağlı olduğu konfederasyona kesilmesi icebeden aidatları kesmediğinden, aynı maddenin 4. fıkrası hükmü gereğince aidat tutarları ile bunların fer'inin davalı işverenden tahsilini istemiştir.
Davalı işveren ise, aidat istenen tarihler arasında davacı sendikanın değil, Metal-İş Sendikası'nın taraf olduğu TİS'nin uygulandığını ve bu sendikaya aidat kesildiğinden davacı sendika için aidat kesilme zorunluğu bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiş, mahkeme, 26.8.1980 tarihli yargı kararını esas alarak isteği hüküm altına almıştır.
Olay tarihinden yürürlükte bulunan 274 sayılı Sendikalar Kanun'un 23/2. maddesinde işyerinde uygulanan toplu sözleşmede taraf olma şartı aranmaksızın işyerinde çalışan işçilerin 1/4'ünü temsil ettiğini ispat eden sendikanın yazılı talebi ve aidatı kesilerek sendika üyesi işçilerin listesini işverene vermesi üzerine, işverenin işçilere yapacağı ücret ödemesinden bu aidatları kesmeye ve kestiği aidatların nev'i ve tutarını ilgili sendikaya vermeye ve kesinti listesini de aynı sendikaya göndermeye işvereni zorunlu tutmuştur. Aynı maddenin devam 5. bendinde de bu zorunluğun hukuki sonuçlarını düzenlemiş ve kesilmesi istenilen aidatları kesmeyen işvereni aidat miktarını tazminle yükümlü tutmuştur. Yasa'nın düzenlediği bu hükmün çözümlenmesi gerekmektedir. İşverenin 27.8.1980 tarihi itibariyle, sendikaya verdiği olumsuz cevap üzerine, Bölge Çalışma Müdürlüğü'nün davacı sendikaya aidat kesilmesi gerektiği yolundaki yazının iptali için açtığı davanın kesin şekilde reddedilmesi, sadece o tarihleri ilgilendiren bir karar olup, ondan sonRaki süre için kesin bir delil sayılamaz. Bu itibarla, sözü edilen karar kapsamı dışında kalan süre içinde davacı sendikanın işyerinde çalışan işçilerin 14'ünü temsil ettiğini ve aidatları kesilecek sendika üyesi işçilerin listesini işverene verdiğini ispat etmesi gerekir. Gerek ibraz edilen, gerekse bu konuda ibraz ve ilave edilecek deliller incelenerek öncelikle aidat istenen süre içerisinde davacı sendikanını aidat kestirmeye hakkı olup olmadığının tespiti ve bunun sonucuna göre karar oluşturulması icabeder.
3- Davacı sendika bağlı olduğu üst kuruluş olan konfederasyona kesilmesi icebeden aidatları da istemiştir. Oysa Yasa'da bu aidatların konfederasyona ödeneceği öngörülmüştür. Yasa'nın bu hükmüne göre sendika, Konfederasyon aidatlarını isteyemez. Bu konudaki isteğin reddi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA 7.4.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.