DAVA : Davacı, kıdem tazminatı farkının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

Yerel mahkeme isteği hüküm altına almıştır.

Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla;

dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :

KARAR : Davacı, Türk Hava Kurumu'nda çalışıp emekli olmuştur. Emekli olmadan önce borçlanmak suretiyle sigortalı saydırdığı muvazzaf eskerlik süresi içinde kıdem tazminatı istemiştir.

Gerçi İş Kanunu'nun değişik 14. maddesinin 4. fıkrasındaki, değişik kamu kurum ve kuruluşlarından geçen hizmetlerin emeklilik halinde birleştirilmesi ilkesi ile 506 sayılı Kanun'nun 60/F maddesindeki hüküm de nazara alınarak kıdem tazminatı ile birleştirilmesi bir yorum kural olarak uygulamaya sokulmuş, gerek daire, gerekse genel kurul uygulamalarında bu görüş ve içtihatın sürdürülmekte ise de; bu uygulamanın temel koşulu işçinin emekliye hak kazandıran hizmetlerin kamu kuruluşlarında geçmiş olmasıdır. Diğer taraftan iş Kanunu'nun 14. maddesinin 7. fıkrasında bu maddede geçen kamu kuruluşları deyimine bir tanımlama getirmiş ve bu tanımlamada; genel, katma ve özel bütçeli idareler ile 468 sayılı Kanun'un 4. maddesinde sayılan kurumlardan sözedilmiştir.

Davalı kurum: genel, katma ve özel bütçeli idarelerden değildir. 468 sayılı Kanun'un 4. maddesinde ise; ödenmiş sermayesinin yarısından fazlası kamu tüzel kişilerince sağlanmış olan kurumlar ile bu kurumların ödenmiş sermayesinin yarısından fazlasını sağlamış oldukları diğer kurumlar ile bu sayılanlardan olmamakla beraber kendilerine bazı kamu hizmetlerinin yürütmek alanı ve kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarından olmayan özel kurumlara tabi kurumlar olduğu belirtilmiştir.

Davalı THK'nin sermaye bakımından bu tanımlamaya girmediği gibi, gelip vasıf itibariyle lde 468 sayılı Kanun'un 4. maddesindeki ikinci tanımlamaya girmesi mümkün değildir. Bir dernek kuruluşudur. 1606 sayılı Kanun'la bazı vergilerden ve bütün borçlardan muaf tutulmuş olması 468 sayılı Kanun'un 4. maddesindeki tanımlamaya girmesine sebep teşkil etmez. Bu itibarla davanın reddi gerekirken kabulü yersizdir.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle davalı yararına BOZULMASINA, 25.5.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972