 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E:1987/5210
K:1987/5445
T:01.06.1987
* GÖREV YERİ
* GüNDELİK
ÖZET : Resmi bir görevle, memuriyet yeri [mahalli] içinde bir yere gönderilenlere gündelik [harcırah] verilmez. Ancak, geçici bir görevle memuriyet yeri dışında bir yere gönderilenlere verilir.
(6245 s. Harcırah K. m. 39)
Davacı, harcırah atacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Kısa karar, "İstek kısmen kabul ve kısmen red" denilmek suretiyle 27.2.1987 tarihinde tefhim edilmiş, hükmü davalı temyiz etmiş, temyiz dilekçesi, 9.3.1987 tarihinde hakime havale ettirilmiş, davalı harca tabi olmadığından temyiz giderleri 13.3.1987 tarihinde verilmiştir. Temyiz süresinin hesaplanması bakımından hakimin havale tarihi esas alınacağından ve esasen temyiz giderleri sonradan ödenmiş olduğundan temyiz dilekçesinin 8 günlük temyiz süresi içinde verilmiş olduğu anlaşılmakla ve bundan başka tefhim edilen karar, HUMK. nün 388. maddesinin son fıkrasındaki esasları da ihtiva etmediğinden usulüne uygun bir karar sayılamayacağı cihetle bu yönden de temyizin süresinde olduğu kabul edilerek, mahkemenin usül ve yasaya aykırı olan süreden redde ilişkin 27.3.1987 günlü kararının bozularak kaldırılmasına karar verildikten sonra, davalının temyizi yönünden yapılan inceleme sonunda gereği düşünüldü:
6245 sayılı Harcırah Kanununun değişik 39. maddesine göre, resmi bir görevle memuriyet mahalli içinde bir yere gönderilenlere gündelik verilmez. Ancak geçici bir görevle memuriyet mahalli dışında bir yere gönderilenlere yine orada yazılı sürelere göre bir oran dahilinde gündelik verilir. Davacının sicil dosyasında ve özellikle Afet işleri Van Bölge Müdürlüğünün, imar ve iskan Bakanlığı'na gönderdiği 10.5.1977 tarihli yazıdan Van Bölge Müdürlüğü dahilinde bakınan Diyadin'de çalıştırılmak üzere işe alındığı ve devamlı olarak Diyadinde çalıştırıldığı, ikamet yerinin de Diyadin olduğu anlaşılmaktadır. Böylece, davacının memuriyet mahallinin Van Bölge Müdürlüğü dahili olduğu ve bu Bölge Müdürlüğü içinde görev yaptığı, bu memuriyet mahalli dışında geçici olarak başka bir yere gönderilmediği, böylece 39. maddedeki geçici bir görevle memuriyet mahalli dışında bir yere gönderilme şartının gerçekleşmediği görülmektedir.
Bu durumda, davacı geçici görev gündeliği isteyemez, davanın reddi gerekir.
Sonuç: Temyiz edilen kararın yukarıda yazılı sebepten (BOZULMASINA), 1.6.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.