 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/3549
K: 1987/3838
T: 15.04.1987
DAVA : Davacı, iş kazasından doğan maddi ve manevi zararın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı 28.8.1978 tarihinde geçirdiği iş kazası nedeniyle maddi ve manevi tazminat davası açmış ve maluliyet oranı % 21,92 olarak göstermiştir. Oysa davacının % 21,92 oranındaki maluliyetinin sadece 28.8.1978 tarihindeki iş kazası ile ilgili olmadığı, bu orandaki maluliyetin 9.12.1974 tarihinde geçirdiği iş kazası sonucu uğradığı % 14,2 oranındaki maluliyet ile 28.8.1978 tarihindeki vuku bulan iş kazası sonucu ugradığı % 9 oranındaki maluliyetlerin birleştirilmesi ile gerçekleşen maluliyet olduğu ve davacının 9.12.1974 tarihli işkazası işi ile ilgili isteği bulunmadığı anlaşılmaktadır. buna rağmen mahkemece her iki iş kazası nedeniyle uğranılan maluliyetten dolayı istek ve dava varmış gibi hesap yaptırılıp tazminata hükmedilmiştir ki, bu şekilde hüküm tesisi doğru değildir. Kaldı ki, bir an için davacının her iki iş kazasından dolayı toplam maluliyet üzerinden dava açtığı düşünülse bile, 9.12.1974 tarihli işkazası nedeniyle bir kusur incelemesi yaptırılmamış olması önemli bir noksanlıktır. Gerçekten mahkemece kusur incelemesi yönünden sadece bu olay için kusur raporu alınmış buna rağmen söz konusu olay için tespit edilen kusur oranları önceki olay için de kabul edilerek karar verilmiştir. bu cihetde usul ve yasaya aykırıdır. Ancak az önce açıklandığı gibi 9.12.1974 tarihli olay nedeniyle bir istek bulunmadığına göre, yapılacak iş, 28.8.1978 tarihli iş kazası sonucu gerçekleşen %9 maluliyete göre maddi tazminat hesabı yaptırmak ve bu suretle bulunacak tazminattan %21,92 maluliyet için bağlanan Sigorta gelirinin % 9 maluliyet oranına isabet eden kısmı Sigorta Kurumu'ndan sorulup tespit ve tenzil edilerek bakiyesine hükmetmekten ibarettir. Bu husus hüküm altına alınan manevi tazminata miktar itibariyle etkili görülmemiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan manevi tazminata ilişkin kısmın ONANMASINA, 15.4.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.