 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/2648
K: 1987/2970
T: 17.03.1987
DAVA : Davacı, kıdem ve kötüniyet tazminatı, toplu çıkış, işten çıkarma ve manevi tazminat ile yıllık ücretli izin parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmekle; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarla taplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeblere göre davalının tüm temyiz itirazları ile davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı davalıya ait işyerlerinde geçen 13.10.1975-25.9.1978 tarihleri arası ile 1.10.1981-19.6.1982 tarihleri arası hizmet sürelerinin birleştirilmesi suretiyle tamamı üzerinden ihbar ve kıdem tazminatı istemiştir. Gerçekten 1475 sayılı iş Kanununun 14. maddesinin 2. fıkrasında işçilerin kıdemlerin hizmet aktinin devam etmiş veya fasılalarla yeniden aktedilmiş olmasına bakılmaksızın aynı işverenin bir veya değişik işyerlerinde çalıştıkları sürelerin gözönüne alınarak hesaplanacağı öngörülmüştür. Davacının 13.10.1975-25.9.1978 tarihleri arası çalışmasına ilişkin hizmet aktinin fesihinin haklı nedene dayanmadığı kabul edildiğine ve öyle de olduğuna göre, bu tarihler arasındaki hizmetinin aynı işverenin aynı işyerinde geçmiş fasılalı çalışması olarak kabul etmek gerekir. Böyle olunca da her iki hizmet süresi dikkate alınarak tamamına göre ihbar ve kıdem tazminatı hesaplanmalıdır. Mahkemenin hatalı bir şekilde hizmet sürelerini ayrı tutarak değerlendirmiş olması ve buna göre karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17.3.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.