 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1987/2051
K: 1987/2337
T: 23.01.1987
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile faiz alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde taraflar avukatlarından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının ve davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işyerinde mevsimlik işçi olarak çalışmaktadır. Böyle sezon çalışmaları yapan işyerlerinde işçilerin kıdem tazminatlarına esas alınan hizmet süreleri seneye itibar edilerek hesaplanırken, sadece çalışılan süreler toplanır, toplanan bu süreler ay ise 12 aya, gün ise 365 güne bölünmek suretiyle ne kadar sene çalıştığı bulunur; başka bir ifade ile, karşılıklı hak ve borçların askıda kaldığı süreler nazara alınmaz.
Mahkemenin dayanağı gösterilmeden her sezon çalışmasını bir yıl kabul etmesi hatalıdır.
3- 2869 sayılı Kanun'la, İş Kanunu'nun 14.üncü maddesine eklenen 11'inci fıkra hükmü ile kıdem tazminatı hüküm altına alınırken, gecikme süresine göre en yüksek mevduat faizi bu hüküm 30.7.1983 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Bu tarihten itibaren en yüksek mevduat faizine hükmetmek gerekirken, olayla ilgisi olmayan 3095 sayılı Kanun'un uygulaması hatalıdır.
4- 30.7.1983 tarihinden önce davalı temerrüde düşürülmediğine göre fesih tarihinden bu tarihe kadar faize hükmedilmesi de Borçlar Kanunu'nun temerrüt faizinin hükmüne aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, 23.1.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.