DAVA : Davacı, Cumartesi günlerine ait ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm, süresi içinde davalı hazine avukatı tarafından temyiz edilmiş, her nekadar hüküm altına alınan miktar temyiz incelemesi yönünden kesinlik sınırı içinde kalmakta ise de; istek ve karar ve işin niteliği ileriye yönelik tesbiti de içerdiğinden, kararın temyiz incelemesine tabi olması gerektiği sonucuna varılmakla mahkemenin davalının temyiz isteğini miktar yönünden reddetmesi usul ve yasaya aykırı görüldüğünden mezkur kararın bozularak kaldırılmasına karar verilerek, yapılan inceleme sonunda gereği düşünüldü :

KARAR : TİS'nin 20. maddesinde işyerinde haftalık normal çalışma süresi beş günde kırkbeş saat olduğu yazılıdır. Cumartesi günlerinde tamamen çalışılmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusu değildir. Davalı savunmasına; işçinin saat ücreti ile çalıştığını, haftanın beş gününde kırkbeş saat çalışarak haftalık çalışma süresini tamamladığını ve saat ücreti üzerinden hesaplanan çalışılmayan pazar günleri ücretinin ödendiğini, bunun dışında bir ödemenin söz konusu olmıyacağını ileri sürmüştür. Böylece çalışılmayan cumartesi günleri için ücret ödenmeyeceğini söylemek istemektedir ve dava konusu edilen 1987 yılı Şubat ve Mart aylarında çalışılmayan cumartesi günleri için ücret ödenmediği anlaşılmaktadır. Ancak 1475 sayılı İş Kanunu'nun 38. maddesi hükmü karşısında böyle bir uygulamaya ve düşünceye yer verilmemesi gerekir. Zira, 38. madde de cumartesi günleri tamamen çalışmanın duracağı sözleşmelerle tesbit edilen veya örf ve adet veya iklime göre bu türlü çalışmayı gerektiren işyerlerinde gündelik ücretle çalışan işçilerin cumartesi gününe ilişkin ücretlerinin haftasına öteki günlerinde olduğu gibi tam olarak ödeneceği, böyle hallerde işçilerin günlük, haftalık veya aylık ücret tutarlarında eksiltme yapılamıyacağı açıklanmıştır. Böylece kanunda işçinin, ücretlerinin günlük, haftalık veya aylık ücret olarak ödenmesi öngörülmüş, saat ücreti ile çalıştırma ve saat karşılığı ödeme şekli yer almamıştır. Bu itibarla davacının saat ücretiyle çalıştığından bahisle sadece çalıştığı saatlere göre ücret ödenmesi ve cumartesi günlerinin bu ödeme dışında tutulması yasaya aykırıdır. Davacıyı da gündelik ücretle çalışan bir kimse olarak kabulü gerekmektedir. Böyle olunca 38. madde dikkate alınmak suretiyle pazar günlerinden başka cumartesi günleri için de bir gündelik tutarında ücret ödenmek zorunluluğu vardır. Mahkemenin kararı bu nedenle doğru olmakla onanması gerekmiştir.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen gerekçeyle ONANMASINA 25.12.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972