DAVA : Davacı, kıdem tazminatı farkı ile toplu iş sözleşmesi farkının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : İşçinin hastalık ve kaza gibi nedenlerle işine devam edememesi hallerinde, bunun makul bir kısmının kıdem tazminatı hesabında nazara alınması mümkündür. Bu makul sürenin 1475 sayılı İş Kanunu'nun 17'nci maddesinin "sağlık sebepleri" başlığını taşıyan (I)inci bendinin (b) fıkrasının ikinci paragrafındaki süre olarak kabulü uygun olur. Buradaki süre, hastalığın işçinin işyerindeki çalışma süresine göre 13'üncü maddedeki bildirim önellerinin 6 hafta aşamasına kadar geçen süredir. Olayda davacının 17ay 20 gün istirahatlı süresinin makul süre olarak kabulü isabetli görülemez. O halde istirahatlı süre'nin az önce işaret edilen yasa hükmünde belirtilen miktarı kıdem tazminatında nazara alınmalı; bu süreyi aşan kısma ilişkin istek ise, reddedilmelidir.

İşverenin anılan süre sonunda iş aktini feshetmemiş olması, raporlu geçen sürenin tamamının kıdem tazminatı hesabına dahil edilmesini gerektirmez.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.12.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972