 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1987/7994
K: 1987/9919
T: 16.10.1987
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü :
KARAR : Dava, konut ihtiyacı nedeniyle tahliye davası olup, davanın reddine karar verilmiş hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacı, kızı (S.)'in iktisat fakültesinden mezun olduğunu, İstanbul'da Merkez Bankası memurluk sınavını kazanarak İstanbul'da işe başlamak üzere bulunduğunu iddia etmiştir.
Davalı vekili, ihtiyacın samimi olmadığını söyleyerek davacının daha evvelce eski kiracı (F.)'e ve kendisine yazmış olduğu mektupların fotokopilerini ibraz etmiştir. Davacının kızı (S.)'in 18.7.1986 tarihinde İstanbul Merkez Bankasına atanarak 1.8.1986 tarihinden beri burada çalıştığı ve teyzesinin yanında oturduğu dosyadaki cevabı yazıdan ve tanık beyanlarından anlaşılmaktadır.
Taraflar arasındaki kira sözleşmesinin başlangıç tarihi 1.6.1981 olup 2 yıl sürelidir. Davacının eski kiracı (F.)'e göndermiş bulunduğu içeriği değişik nitelikte olan mektupları davanın tarihine göre uzun bir süreyi kapsadığından, bu davayı etkileyici nitelikte değildir.
Yapılan keşif mecurun, davacının kızının ihtiyacını karşılayabilecek nitelikte olduğunu göstermektedir. Ayrıca davacının davalıya göndermiş bulunduğu mektupta, o tarihte davacının kızı henüz İstanbul'a gelmediğinden ihtiyacın samimi olmadığını kanıtlar nitelikte değildir.
Davacının bir ara mecuru satacağından bahsetmesi, sonradan ihtiyaç doğunca bundan vazgeçmesi sonucu etkilemez. Günün rayicine uygun kira artırımı istemi kiralayanın yasal hakkıdır.
Dosyadaki tüm deliller nazara alındığından ihtiyacın gerçek ve samimi olduğunun kabulü ile kiralananın tahliyesine karar verilmek gerekirken yasal olmayan gerekçe ile davanın reddi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428 inci maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 16.10.1987 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.