 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1987/7540
K: 1987/9858
T: 15.10.1987
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü :
KARAR : Dava, konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi isteminden ibarettir. Mahkeme davayı kabul etmiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Davacı, oğlu (Y.S.)'in Beykoz'da hakim olduğunu, kiralananda oturacağını iddiayla bu davayı açmıştır. Davalı, taşınmazda kiracı olmadığı yolunda her hangi bir savunmada bulunmamış, oğluyla birlikte kiralanana girdiğini ileri sürmüştür. Oğlu ile davacı arasında yapılan ve dosyaya ibraz edilen sözleşme tarihine göre dava süresinde açılmıştır. Sözleşmede kiracı gözüken (A.)'nin kiralandan ayrıldığı, kiracılığı yalnız başına davalının sürdürdüğü anlaşıldığından husumetin yalnız başına davalıya yöneltilmesinde bir usulsüzlük yoktur.
İhtiyaçlının Beykoz'da hakim olduğu, halen kendisine tahsis olunan bir lojmanda ikamet ettiği ihtilafsızdır. Lojman kirasının rayiç kiranın çok altında olduğu, memura yardım amacıyla kira ve genel giderler karşılığı sembolik mahiyette çok az bir bedel alındığı bilinen bir keyfiyettir. İhtiyaçlının lojmandan çıkarılacağına dair iddia da yoktur. Bu durumda davacının lojmanda oturan oğlunun lojmandan çıkarak kiralananda oturmak isteği-yolundaki iddiasının zorunlu bir ihtiyaç olarak kabulü mümkün değildir. Özelliği itibariyle lojmanı lalettayin kiralık bir yer olarak kabul etmek mümkün değildir. 6570 sayılı Kanun zorunlu ihtiyacı tahliye sebebi olarak kabul etmiştir. Olayda, böyle bir zorunluluk olmadığına, keyfi bir istek tahliye nedeni sayılamayacağına göre subut bulmayan davanın reddi gerekirken aksi görüş ve düşünceyle kabul edilmesi usul ve yasaya aykırı olmakla hükmün bozulması icabetmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.'nun 428 inci maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 15.10.1987 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.