 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1987/2813
K: 1987/3836
T: 30.03.1987
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yazılı tahliye davasına dair karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesi ve 240.000 lira kira alacağının davalıdan tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece red kararı verilmiş ve hüküm davacı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı, kiracısı olan davalının yıllık peşin ödenmesi gereken kira bedelini iki yıldır ödemediğini, ihtarnamenin fayda vermediğini ileri sürerek temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesini ve 240.000 lira kira bedelinin tahsilen karar verilmesini istemiştir. Davalı davacıdan başka bir kiralayan da bulunduğunu, kiralayanlardan biri tarafından gönderilen ihtarnamenin yeterli olamıyacağını, gerek ihtarname keşide ederken gerekse dava açarken her iki kiralayanın birlikte hareket etmeleri gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme savunmayı benimseyerek davayı reddetmiştir. Kira sözleşmesinde kiralayan olarak davacı yanında Hilmi ismi de yazılı ise de bir kiralayan imzası bulunmaktadır. Nitekim davacı vekili de son oturumda bu hususu açıkça belirtmiştir. Bu iddia ve sözleşmedeki imzalar üzerinde durulmamıştır. Kira sözleşmesindeki imza bulunduğuna, sözleşmedeki tek imzada davacı İhsan'a ait olduğuna göre kiralayanın yalnız başına İhsan olduğunun kabulü gerekir. Bu bakımdan ihsan'ın yalnız başına ihtar göndermesinde ve dava açmasında bir usulsüzlük yoktur. Mahkemenin aksine görüşü doğru değildir. Temerrüt ihtarı şekil şartına uygun olduğundan ve davalı taraf ödeme defini isbat edemediğinden dava subut bulmuştur. Bu hususlar nazara alınarak sabit olan davanın kabulü gerekirken reddedilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması icabetmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca (BOZULMASINA), istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenden alınmasına 30.3.1987 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.