 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1987/16466
K: 1988/443
T: 18.01.1988
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü :
KARAR : Dava, lojman ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme istem gibi karar vermiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı anonim şirket dava konusu yere döküm tesisleri müdürüne lojman yapmak için ihtiyacı bulunduğunu ileri sürerek iş bu davayı açmıştır. Davalı taraf ihtiyaçsızlık savunmasında bulunmuş ve tahliye isteğinin kirayı arttırmaya yönelik olduğunu savunmuştur.
Dava konusu yer, belediye teşkilatı bulunan yerde olması ve konuta ilişkin bulunması nedeniyle uyuşmazlığın çözümü de 6570 sayılı kanunun hükümleri ile B.K.'nun bu kanuna aykırı olmayan hükümlerinin uygulanması gerekmektedir.
6570 sayılı kanunun 7 nci maddesinde bu kanunun kapsamına giren taşınmazın konut ihtiyacı için gerçek kişiler ve onların eş ve çocukları için hüküm getirilmiş, tüzel kişi veya tüzel kişinin mensubunun konut ihtiyacı için yasal özel düzenlemeler öngörülmemiştir. Aynı yasanın 7/c maddesinde kendi kapsamı içerisinde tüzelkişinin amacına yönelik faaliyetini sürdürmesi için işyeri ihtiyacının düşünülebilmesi mümkündür. Daha açık bir deyimle tüzelkişi uğraşı alanı içine girmek koşuluyla işyeri ihtiyacı için dava açabilir. Müdür veya başka bir personel için konut ihtiyacı sebebiyle dava açabilmesi için en azından ana sözleşmesinde veya bir ana sözleşmeye dayalı olarak yapılan bir düzenlemede bu konuda hüküm bulunması icap eder. Davacı şirketin getirtilen ana sözleşmesinde müdür veya emsali personeline lojman tahsis edileceğinden söz edilmediğine göre davacının iddiasının 6570 sayılı yasa kapsamında değerlendirilmesi mümkün değildir. Bu nedenlerle davanın reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi hatalı olmuştur. Karar bu sebeple bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.'nun 428 inci maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenden alınmasına, 18.1.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.