 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1987/15871
K: 1988/3386
T: 07.03.1988
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, iki haklı ihtar sebebiyle tahliye isteminden ibarettir. Mahkeme tahliye kararı vermiş, karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı davalı ile yapılan kira sözleşmesine göre aylık kira paralarının en son ayın 5'ine kadar (5 dahil) mutad tevdi yeri olan İş Bankası İtfaiye Şubesi'ne yatırılması şart olduğu halde, davalı bu ödeme şartına uymadığını, bu sebeple Aralık 1986 ile Ocak 1987 kirası için 5.12.1986 ve 5.1.1987 tarihli tel ihtarı gönderdiğini ve kira paralarının ihtarla ödenmesi suretiyle iki haklı ihtara sebebiyet verildiğini ileri sürüp tahliye isteğinde bulunmuştur.
Davalı ise, ihtar konusu aylık kira paralarının ihtardan önce 5.12.1986 ve 5.1.1987 tarihlerinde davacının İş Bankası'ndaki hesabına yatırıldığını savunmuş ve ODTü. İş Bankası Şubesi'nin havale makbuzlarını ibraz etmiştir.
Gerçekten tel ihtarı konusu kira paralarının İş Bankası ODTü. Şubesi'ne 5.12.1986 ve 5.1.1987 tarihlerinde yatırıldığı ve o şubece de kira paralarının aynı bankanın İtfaiye Şubesi'ne gönderildiği bankadan gelen cevaplı yazıdan anlaşılmıştır. Kira paralarının, kira sözleşmesinde belirlenen tarihlerde yatırıldığı böylece sabittir. Ancak, aynı bankanın değişik bir şubesine yatırılmış olduğu anlaşılmaktadır. Değişik şubeye yatırılma, ödeme tediye durumunu ortaya getirmez, Yatırıldığı anda davalının iradesinden çıkıp davacının iradesi alanına girmiş olacağından böyle bir tediye geçerlidir. Bu itibarla ihtarların haklılığından söz edilemez. Davanın reddi gerekirken kabulü usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 7.3.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.