 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1987/15452
K: 1988/3325
T: 04.03.1988
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, iktisap ve konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi isteminden ibarettir. Mahkeme davayı reddetmiş, hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili müvekkilinin kiralananı iktisap ettiğini, evli olup halen babasının evinde oturduğunu bundan böyle kiralananda oturmak istediğini ileri sürerek taşınmazın tahliyesini istemiştir. Davalı ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını babasına ait evde oturduğunu ihtiyacı olmadığını yersiz açılan davanın reddini savunmuştur. Mahkeme ihtiyaç iddiasını samimi görmeyip davayı reddetmiştir. Davacının evli olup babasına ait evde oturduğu ihtilafsızdır. Mahkemede bu durumu kabul etmiştir. Ancak davacı babasına kira parası vermediği gibi tahliye tehdidi altında bulunmadığını gerekçe göstererek davayı reddetmiştir. Bu gerekçe doğru değildir. Zira bir kimsenin kendisine ait taşınmazda oturması yasal hakkıdır. Oturduğu yer babanın evi olsa dahi bu durumu değiştirmez. Konut ihtiyacına dair tahliye davasında iş yeri ihtiyacında olduğu gibi tahliye tehdidi aramaya da gerek yoktur. Davacının babasına kira parası vermesi de davaya etkili değildir. Bu nedenle ihtiyaç iddiasını varlığının kabulü ile kiralananın tahliyesine karar vermek icap ederken aksi görüş ve düşünce ile red kararı verilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 4.3.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.