 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1987/14196
K: 1988/1757
T: 09.02.1988
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü :
KARAR : Dava konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi isteminden ibarettir. Mahkeme davayı reddetmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı vekili müvekkilinin kirada oturduğunu, bu yerin sağlık koşullarına uygun bulunmadığını, ayrıca tahliye tehdidi altında bulunduğunu savunmuştur. Davalı vekili 10 yıldan beri işyeri ile yan yana olan bir evde oturan davacının bu evin sağlığına uygun bulunmadığı iddiasını ortaya atmasını samimi olmadığını, ayrıca davacının Sarıyer Sulh Hukuk Mahkemesinin 1984/481 esas sayılı dosyasıyla başka bir kiracısı aleyhine açtığı tahliye davası sonucu bu yeri tahliye ettirdiğini ve burada oturmayıp başkasına kiraladığını savunmuştur. Davacının halen kirada oturduğu uyuşmazlık konusu değildir. İhtiyaçlının kirada oturması ihtiyacın başlıca delilidir. Konut ihtiyacı nedenine dayanılarak açılan tahliye davalarında, kirada oturan ihtiyaçlının tahliye tehdidi altında bulunduğunun kanıtlanmasına gerek yoktur. Sarıyer Sulh Hukuk Mahkemesine ait 1984/481 esas sayılı dosyada davacının başka bir kiracısı aleyhine B.K.'nun 251 inci maddesine dayanarak tahliye davası açtığı ve kiracının belirlenen tamir süresince tahliyesine karar verildiği ve bu kararın kesinleştiği anlaşılmaktadır. Bu karar kesin tahliye niteliğinde olmadığından boşalan bir yerin başkasına kiraya verildiği şeklinde yorumlanması mümkün değildir. Esasen bu savunma da kanıtlanmamıştır. Davacının günün rayicine uygun kira artırımı talebinde bulunması yasal hakkı olup bu konuda malümat veren davalı tanıklarının sonuca etkili bir beyanları yoktur. Toplanan tüm delillere göre, ihtiyacın gerçek ve samimi olduğunun kabulü ile kiralananın tahliyesine karar vermek gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir. SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.'nun 428 inci maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 9.2.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.