 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1987/13486
K: 1988/1439
T: 04.02.1988
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü :
KARAR : Dava, işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkemece istem gibi karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı vekili müvekkilesinin oğlunun kiralık bir dükkanda elektrik tesisatçılığı işi yapmakta olduğunu, bu işi kiralananda yapacağını ileri sürerek kiralananın tahliyesini istemiştir. Yine davacı vekili 28.2.1986 tarihli dilekçesinde ihtiyaçlının kiralanmış dükkanda yapmış olduğu işin elektrik malzemeleri toptancılığı olduğunu, kiralananda ise aynı işin parekendeciliğini yapacağını bildirmiştir. 18.4.1986 tarihli dilekçede de her iki dükkanın birlikte kullanılacağını, çünkü işin hacminin büyüdüğünü açıklamıştır. Davalı vekili davacının sözleşmeye uygun şekilde bir ay öncesinden akdin feshini ihbar etmediğini, bu nedenle davanın süresinde açılmadığını, ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını, asıl uyuşmazlığın kira miktarının artırılması isteğinden kaynaklandığını savunarak davanın reddini istemiştir. 1.12.1977 başlangıç tarihli ve bir yıl süreli sözleşmenin özel şartlarından 4 üncü maddesindeki ihbar şartı yazılı ihbarı öngörmediğini ve dinlenen şahit ifadeleri ile bir ay öncesinden daha evvel ihbarda bulunulduğu sabit olduğuna göre dava süresindedir. Davacı şahitleri farklı beyanda bulunmuşlardır. Tanıklardan (İ.C.) ihtiyaçlının işyeri yaptığı dükkanı bırakıp kendi dükkanına geçeceğini, bu nedenle ihtiyacının bulunduğunu açıklamıştır. Bu şahadet iddiaya uygun değildir. Diğer tanıklar (İ.) ve (B.) ihtiyaçlının çalıştığı yerin kafi gelmediğini, kiralananda satış işi yapacağını bildirmişlerdir. Davalı şahitleri ise taraflar arasında kira bedeli uyuşmazlığı bulunduğunu bildirmişlerdir. İhtiyaçlının kiralanmış dükkanda sürdürdüğü toptancılık işini kiralananda sürdüreceği iddia edilmediğine göre tahliye tehdidi altında olup olmadığı ve kiralananın yapılacak iş açısından üstün nitelikte bulunup bulunmadığı yönleri üzerinde durulması gerekmektedir. İhtiyaçlının mevcut işyerine ilaveten kiralanana ihtiyacı ileri sürülmüştür. İşin genişletilmesi, ikinci bir iş veya zorunlu olmayan ikinci bir işyeri ihtiyacına dayanan istekleri zorunlu ihtiyaca dayandığı kabul edilemez. 6570 sayılı yasa zorunlu ihtiyacı tahliye sebebi saymıştır. Bu hususlar, davalı şahitlerinin ifadeleri, pasaj içindeki dükkanı kiraya verdiği hususu bir arada değerlendirildiğinde zorunlu ihtiyacın bulunmadığı, davadaki iddiasının gerçek ve samimi olmadığı sonucuna varılmaktadır. Bu nedenle davanın reddi icap ederken iddianın ve delillerin değerlendirilmesinde hataya düşülerek yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.'nun 428 inci maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 4.2.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.