 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1987/12511
K: 1988/3292
T: 04.03.1988
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan izalei şuyu davasına dair karar davalılardan Mustafa tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, 7 parça taşınmaz mal ortaklığının giderilmesi isteminden ibarettir. Mahkemece 5 parselin satışına, 2 parselin taksim suretiyle ortaklığının giderilmesine karar verilmiş, hükmü Mustafa temyiz etmiştir.
1 - Dosya kapsamına toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerekçeye pay ve paydaş durumuna göre taşınmazların taksimininin kabil olmadığının anlaşılmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre 275, 297, 301, 303, ve 304 parsellere ilişkin temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - 306 ve 339 parsellere ilişkin temyiz itirazlarına gelince mahkemece bu parsellerin taksim suretiyle ortaklığının giderilmesine karar verilmiştir. 3194 sayılı yeni İmar Yasasının 16. maddesi uyarınca belediye ve mucavir alan hudutları içerisindeki taşınmazların belediye encümenlerince bu alanların dışındaki taşınmazların ifrazı ve il idare kurallarınca onaylanması gerekir. Bilirkişiler bu taşınmazların taksiminin mümkün olduğunu bildirmişler ve buna göre krokilerini yapmışlardır. Taşınmazlar köyde olduğuna göre, taksim projesinin il makamına görderilerek bu haliyle taksiminin kabil olup olmadığı sorulması şayet onay makamınca taksiminin kabil olduğu bildirilerek şimdiki gibi taksim kararı verilmesi, aksi halde satış suretiyle ve bu taşınmazların ortaklığının giderilmesine karar verilmek icap ederken noksan tahkikatla yazılı şekilde taksim kararı verilmesi usul ve kanuna aykırı olduğundan hükmün bozulmasına gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda birinci bentte yazılı nedenle 275, 297, 301, 303 ve 304 parsellere ilişkin hüküm kısmının (ONANMASINA), ikinci bentte yazılı nedenle 306 ve 339 parsellere ilişkin hükmün (BOZULMASINA), taşınmaz malın satış bedelinden hissesine düşecek paranın binde beşi nisbetinde hesaplanacak onama harcından peşin alınan 1.500 liranın mahsubu ile bakiyesinin temyiz edenden alınmasına, 4.3.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.