 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1987/12498
K: 1988/472
T: 19.01.1988
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü :
KARAR : Dava, işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın boşaltılması isteminden ibarettir. Mahkeme istem gibi karar vermiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
1 - Davacılar vekili dava dilekçesinde, müvekkillerinin kiralananda sinema işleteceklerini iddia ile işbu davayı ikame etmişlerdir.
Davalı vekili davacıların daha önce taşınmazda sinema işlettiklerini, ancak çalıştıramayınca kapatarak müvekkilinin talebiyle kiraya verdiklerinin, ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını, davanın reddini savunmuştur.
2 - Mahkeme ihtiyaç iddiasının varlığının kabulü ile kiralananın tahliyesine karar vermiştir. M.K.'nun 6. maddesine göre herkes iddiasını isbat ile yükümlüdür. Kiralananın yapılacak işe uygun olduğu ihtilafsızdır. Bütün sorun davacıların ihtiyaç iddialarının samimi olup olmadığı hususunun tesbitinde toplanmaktadır. Mahkeme davacı tanıklarını dinlemişse de, tanıklar davacıların halen bir işleri olup olmadığı, var ise ne iş yaptıkları hakkında bir beyanda bulunmamışlardır. Davacı tanıkları, yeniden celp edilerek bu hususta beyanlarının alınması, şayet davacılar boşta ise şimdiki gibi tahliye kararı verilmesi, mevcut bir işleri var ise, davanın reddedilmesi icap eder. Zira 6570 sayılı yasa zorunlu ihtiyacı tahliye nedeni kabul etmiştir. İşi olan bir kimsenin zorunlu ihtiyacından bahsedilemez. Bu husus üzerinde durulmadan noksan tahkikatla yazılı şekilde tahliye kararı verilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.'nun 428 inci maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 19.1.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.