 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1987/12492
K: 1988/468
T: 19.01.1988
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görülüşüp düşünüldü :
KARAR : Dava; işyeri ihtiyacı olarak, akde aykırılık ve 3151 sayılı yasa gereğince kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı kabul etmiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, 3 sebebe dayanılarak açılmış olup, davanın açılmasında bir usulsüzlük bulunmamaktadır. Mahkemenin tüm sebepleri ayrı ayrı inceleyip buna göre karar vermesi icap ederken, genel ifade kullanarak haklı gözüken davanın kabulü şeklinde hüküm tesis etmiştir. Bu ifadelere göre dayanılan üç sebepten tahliye kararı verildiği anlaşılmaktadır.
3151 sayılı yasa uyarınca tahliye davası açılmış ise de davalı, davacının teklif ettiği kira bedeli olan 10.000 lirayı ödediğine göre, taraflar arasında kira sözleşmesinin devam ettiğinin kabulü gerekir.
Bundan dolayı da mahkemenin tahliye kararı vermesi doğru değildir. Akde aykırılıktan dolayı açılan tahliye davasına gelince; B.K. 256/2 nci maddesi uyarınca açılan bu gibi davalarda akde aykırılığın giderilmesi için kiracıya süreli ihtar tebliğ edilmesi, verilen süre içerisinde aykırılık giderilmezse, süre sonunda davanın açılması icabeder. Davacı davalıya her ne kadar akde aykırılıktan bahisle ihtar tebliğ ettirmişse de, ihtarda bir süre verilmediğinden ihtar usulüne uygun değildir. Bu sebepten dolayı da tahliyeye karar verilmesi doğru değildir. İhtiyaç nedenine dayanan tahliye davasına gelince ; 3151 sayılı yasa gereğince akit 1.8.1985 tarihinde sona ermiştir. Hal böyle olunca akdin bu tarihten itibaren seneden seneye yenilendiğinin kabulü gerekir. Ancak davacı 24.5.1985 tarihinde tebliğ ettirdiği ihtarla süreyi korumuş olduğundan 2.4.1986 tarihinde açılan dava süresindedir. İhtiyaç delilleri takdir edilerek değerlendirme yapıldığından ve takdirde de bir isabetsizlik olmadığından bu nedene dayanılarak açılan dava sonucu tesis olunan karar, usul ve yasaya uygun olduğundan tahliye kararı doğrudur. Her ne kadar diğer 2 sebepten dolayı da tahliye kararı verilmesi doğru değilse de; bu hususlar sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, kiralananın tahliyesine ilişkin hükmün ONANMASINA, 19.1.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.