 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E: 1987/8359
K: 1988/810
T: 26.01.1988
DAVA : Taraflar arasındaki haksız eylemden doğma manevi tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı toplam 900.000 lira manevi tazminatın 13.8.1985 dava gününde itibaren % 30 faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacılara ödenmesine, fazla isteğin reddine ilişkin hükmün süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu :
KARAR : 1 - (...) 2 - Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun (Temyiz) faslındaki maddelerinin değişik hükümlerine göre miktar veya değeri yüzbin lirayı geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai karar kesindir. Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Alacağın tamamının dava edilmiş olması halinde hükümde, asıl isteminin kabul edilmeyen bölümü yüzbin lirayı geçmeyen tarafından temyiz hakkı yoktur. Şu kadar ki karşı tarafça temyiz yoluna başvurulması halinde düzenleyeceği cevap dilekçesinde temyize ilişkin itirazlarını ileri sürmesi mümkündür (Madde 427, fıkra 2,3 ve 4). Temyizi kabil olmayan bir karar temyiz edilmiş olursa, kararı veren mahkeme temyiz isteminin reddine karar verir ve Yargıtay'a göndermek için yatırılan parayı kullanarak ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder. Bu ret kararı tebliğinden itibaren yedi gün içinde temyiz edilebilir; temyiz edildiği ve gerekli giderler de yatırıldığı takdirde dosya kararı veren mahkemece Yargıtay'a yollanır. Yargıtay'ın ilgili dairesi temyiz isteminin reddine ilişkin kararı bozarsa, ilk temyiz dilekçesine göre temyiz istemini inceler (Madde 432,Fıkra 4 ve5).
İnceleme konusu olan bu işte davacı (Z.K.) yönünden talep olunan manevi tazminat alacağının miktarı 150.000 lira ise de davalı yönünden kabul edilmeyen bölümünün 100.000 lira olmasına göre verilen nihai kararın adı geçen için kesin olduğu düşünülebilir. Kesin kararların ise temyizi kabil değildir. O halde öncelikle mahkemece kanununun yukarıda sözü edilen değişik hükümleri ile 1.2.1984 günlü ve esas 1983/9, karar 1984/2 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararı uyarınca işlem yapılması için dosya geri çevrilmelidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın davacı (N.K.)'a ilişkin bölümünün birinci bentte gösterilen nedenle ONANMASINA, diğer davacıya ilişkin bölümü hakkında ikinci bentte gösterilen şekilde işlem yapılması için dosyanın geri çevrilmesine 26.1.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.