 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E: 1987/5440
K: 1987/8584
T: 24.11.1987
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davası üzerine yapılan yargılama sonunda; ilamda yazılı nedenlerden dolayı 1.069.600 liranın 17.12.1986 tarihinden itibaren % 30 kanuni faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazla isteğin reddine ilişkin hükmün süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Dava kaçak olarak kullanılan su bedelinin ödetilmesi isteğidir. Davacı idare Dikmen Cad. Numara 251'deki 15 daire ve 5 dükkandan ibaret apartmanın yapımı sırasında müteahhit olan davalı tarafından sözleşme yapılmaksızın şebekeyi delmek sureti ile su kullanıldığı ve sonradan inşaat bitip iskan edilmekle binada oturanların da aynı şekilde kullanmayı sürdürdüklerini ileri sürmektedir. Davalı ise cevap dilekçesinde inşaatın müteahhitliğini (M.A.) adındaki üçüncü kişinin yaptığını, bu nedenle kendisine husumet düşmeyeceğini, sadece inşaatın bitiminden sonra harcanan sudan payına düşen miktar için sonurlu tutulabileceğini ileri sürmüştür. İddianın isbatı için ibraz olunan belgelere göre sözü edilen taşınmazın sahibi (H.S.) ve ortaklarıdır. İlk önce düzenlenmiş bulunan 17.12.1985 günlü kaçak su tutanağında davalının adı yazılı ise de imzası yoktur. Şikayet üzerine yapılan kontrolde şebekenin delinmek sureti ile binaya bağlandığı ve inşaat sırasında da suyun bu şekilde kullanıldığı tesbit edilmiş ve davalının sonradan vaki itirazı üzerine 1.5.1986 günlü tashih tutanağı düzenlenmiştir. İddia edildiği gibi inşaatı yapan müteahhidin davalı olduğu yolunda herhangi bir delil yoktur. O halde davalının sadece iskandan sonra kendi dairesinde kaçak olarak kullanılmış olan sudan sorumlu olması gerektiğinden ve davacı vekilinin son oturumundaki açıklamasına göre meskende kullanılan su parası ödenmiş bulunduğundan davanın reddine karar verilmesi gerekirken inşaat sırasında müteahhitçe kullanılmış olan sudan apartmandan bir daire satın almış olan davalının sorumlu tutulmuş olması bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenle BOZULMASINA, 24.11.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.