 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
üçüncü Hukuk Dairesi
E: 1987/11318
K: 1988/3138
T: 08.03.1988
DAVA : Dava dilekçesinde 414.114 lira alacağın faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü :
KARAR : Mutemedin maaşları İstanbul 1. Sulh Ceza Mahkemesi mubaşirine teslim ettiği onun da mahkemenin Yazı İşleri Müdürü (A.)'a verdiği toplanan delillerden anlaşıldığı gibi bu hususta bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Uyuşmazlık, mahkeme Yazı İşleri Müdürü (A.)'la mahkeme hakimi davacı arasındadır. Yazı İşleri Müdürü (A.) maaşını davacı hakime verdiğini ve teamül gereği bir belge almadığını söylemekte, davacı hakim de kendisine maaşının verilmediğini iddia etmektedir.
İstanbul Adliyesi Adalet Encümeninin yazısından maaş ödemelerinde öteden beri bu şekilde uygulama yapıldığı açıklanmış ve bu konuda ilgililerce başka bir düzenleme yapıldığı anlaşılmadığı gibi davacının, gerek davalı mutemede ve gerekse mahkemenin yazı işleri müdürüne değişik bir talimat verdiği de ileri sürülmemiştir.
Mahkeme kararında her ne kadar davalının maaşı ücüncü şahsa imzası mukabilinde davacıya tevdi edilmek üzere ödemesinin kendisini sorumluluktan kurtaramayacağı ileri sürülerek Borçlar Kanununun 32 ve sonra gelen maddeleri uyarınca temsil edilen kişi olan mutemeden sorumlu olacağı belirtilmişse de yukarıda sözü edilen encümen yazısı ile belirlenen teamül gereğince maaşı imza mukabilinde alan mübaşir, davalı mutemedin temsilcisi olmayıp, maaşını mutemetten kendisi almak durumunda olan davacı hakimin temsilcisi olduğu ve onun talimatı dairesinde hareket eden bir kişi bulunduğu kabul edilmelidir. Bu nedenlerle davanın husumet yönünden reddi gerekirken, esas hakkında hüküm tesisi yerinde görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.'nun 428 inci maddesi gereğince BOZULMASINA,peşin ödediği temyiz harcının istek halinde temyiz edne iadesine, 8.3.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.