 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
İkinci Hukuk Dairesi
E: 1987/4045
K: 1987/4734
T: 25.05.1987
1846
DAVA : (E.K.) ile (M.K.) arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda davanı reddine dair verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, tek şiddetli geçimsizlik sebebiyle boşanmaya ilişkindir. Davacı koca ihtar isteğinde bulunmakla o tarihten önceki olayları hoşgörü ile karşılamış, aile birliğinni temelli sarsıntıya uğramdığını, ortak hayatın çekilebilir olduğunun kabul etmiş sayılır.
Bir taraftan eşi ile geçinemediği, birlikte yaşama bilincinin ortadan kalktığını ileri sürerek boşanma isteyen kişinni öte yandan ortak hayata devam etmek üzere eşine ihtarda bulunması iyiniyet kuralı ile bağdaşmaz. Bu bakımdan eve çağırma samimi bir arzunun ürünü olmadığı için ihtar hukuki sonuç doğurmaz. Başka bir anlatımla geçerli ihtardan söz edilemez.
Olayda davacı dava dilekçesi ile hem terk, hem de geçimsizlik sebeplerine birlikte dayanarak boşanma kararı verilmesini istemiş; yargılama sırasında isteğini terk sebebiyle boşanmaya hasertmişse de başlangıçta şiddetli geçimsizlikten boşanma istemiş bulhunması davetin iyiniyetle yapılmadığının açık delilidir.
Yukarıda açıklanan sebeplerle isteğin reddine bir yanlışlık bulunmadığından sonucu doğru olan hükmün onanmasına karar vermek gerekir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeplerle ONANMASINA, 25.5.1987 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.