 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E:1987/2420
K:1988/1207
T:28.03.1988
- KONUT YAPIMI (MALZEME)(KATMA DEĞER VERGİSİ)
* ÖZET: Net alanı 150 ;n2.'ye kadar konutların testimi ile konut yapı kooperatiflerine karşı yapılan inşaat ve taahhüt işlerinden Katma Değer Vergisi alınmaması yasa gereğidir.
Ancak yüklenici [müieahhit], malzemelerin alımı sırasında ödediği katma değer vergisini iş sahibinden isteyebilir.
(3065 s. KDVK. m. 17/4-i 3099 s. K. la Dğş.)
Taraflar arasındaki davanın, (Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi)nce görülerek reddi~e dair verilen 24.4.1987 tarih ve 682 -449 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davacı vekilleri tarafından istenmiş olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
'Taraflar arasındaki 10.3.1983 tarihli sözleşmenin 10/b maddesinde, sözleşme konusu işin götürü bedel yöntemiyle anahtar teslimi olarak verildiği belirtildikten sonra aynen; Bayındırlık Bakanlığı'nın her yıl Resmi Gazete ile ilan ettiği bir önceki yıla ait yüklenici karnelerinin uygulama yılında geçerli olacak değerini belirleyen katsayı dikkate alınarak inşaatın yükleniciye ödenecek fiyat farkı şu şekilde hesaplanır: Keşfin yapıldığı yıl için geçerli olan katsayı ile ta- kip eden yılın katsayısı arasındaki fark bulunur, bu fark fiyat farkı yüzdesi olarak kabul edilir.hükmü yazılıdır. Aynı maddede fiyat farkı, konu ile ilgili Bayındırlık Bakanlığı duyurusunun Resmi Gazete'de ilan edildiği tarihi takip eden aybaşında geçerli olacağı ve ihale tenzilatının uygulanmayacağı belirtilmiştir. Görülüyor ki sözleşme tarihinden sonra ortaya çıkacak fiyat farklarının inşaat birimlerine yansıtılacağı taraflarca kabul edilmiş bulunmaktadır.
Öte yandan, 3099 sayılı Kanunla değişik 3065 sayılı Yasanın 17/ 4-i maddesinde, net alanı 150 m2.'ye kadar konutların teslimi ile konut yapı kooperatiflerine yapılan inşaat ve taahhüt işleri KDV.'den istisna edilmiştir. Bu hüküm karşısında yapı kooperatiflerinden belli edilen alandaki konutlar için yüklenici katma değer vergisi adı altında herhangi bir talepde bulunamaz. Ne var ki yüklenicinin inşaata giren maddeler için KDV. ödemek zorunda olduğundan, bu verginin gider unsuru olarak mütalaa edilmesi gerekir. Diğer bir deyimle demir, çimento vs. gibi maddeler için yüklenicinin ödediği KDV. maliyet unsuru olarak kabul edilmek suretiyle ortaya çıkan fiyat farkının ödenmesi yukarda sözü edilen sözleşmenin 10/b madde hükmüne uygun düşer. Çünkü, maliyet unsuru KDV. nedeniyle artış göstermiştir ve fiyat farkı şeklinde mütalaa edilerek müteahhide ödenmesi gerekmektedir.
Mahkemenin bu yönü gözden kaçırarak yazılı Olduğu şekilde KDV. İle ilgili istemin reddine karar verilmesi yanlıştır.
Sonuç: Yukarda açıklanan nedenlerle hükmün davacı yararına (BOZULMASINA), 11.000 TL. duruşma vekillik ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 28.3.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.
