 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1987/2053
K: 1988/63
T: 18.01.1988
DAVA : Taraflar arasındaki davanın, (Çaycuma Asliye Hukuk Hakimliği)nce görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen 27.11.1986 tarih ve 335-611 sayılı hükmün temyizen tetkiki taraflar vekillerince istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı belediye vekilinin aşağıdaki bendin dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2 - Taraflar arasında yapılan reklamcılık sözleşmesine rağmen, davalı belediyenin 2.5.1984 tarihli encümen kararı ile sözleşmeyi haksız fesh ettiği anlaşılmaktadır. Bu durumda, BK.nun 369. maddesi hükmü gereğince davacının zararlarını en üst düzeyde ödemekle yükümlüdür. Hükme dayanak yapılan bilirkişi kurulu raporunda davacının bu iş için yaptığı masraflarla birlikte mahrum kaldığı kar hesap edilmiş ve buna göre ödetme kararı verilmiştir. Oysa davacı, talep ettiği karı elde edebilmek için bir takım masraflar yapması ve bu masraflara katlanması gerekir. Diğer bir deyimle karın içinde talep edilen masraf kalemlerinin de mevcut olduğu kabul edilmelidir.
Öte yandan davacının sözleşmede, umduğu karı elde edebilmesi için sözleşme gereğince ayrıca beher otobüs için 25.000 TL. kira parası ödemek zorundadır.
Tüm bu yönler gözönünde tutularak davacının uğradığı net kar mahrumiyetinin bilirkişilerden sorulup bu konuda ek rapor alınmalı ve sonucuna uygun bir karar verilmelidir.
3 - Davacının temyizine gelince; dava dilekçesinde zararın 1.5.1984 tarihinden itibaren temerrüd faizi ile ödetilmesi dava edilmiştir. Taraflar arasındaki sözleşme 2.5.1984 tarihli kararla feshedilmiş ve davacı 30.4.1984 tarihinde davalıya tebliğ ettirdiği ihtarnane ile alacağının ödetilmesini talep ettiğine göre bu ihtarnamede tanınmış olan sürenin bitimi tarihi olan 4.5.1984 tarihinden kabule göre faize hükmedilmesi gerekirken dava tarihinden geçerli olmak üzere temerrüd faizine hükmedilmesi yanlıştır.
SONUÇ : Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalı belediye vekilinin yazılı nedenlerden dolayı hükmün her iki taraf yararına (BOZULMASINA), ödedikleri temyiz peşin harçlarının istekleri halinde taraflara iadesine, 18.1.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.