 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1987/1489
K: 1988/1358
T: 05.04.1988
DAVA : Taraflar arasındaki davanın (Ankara 8. Asliye Hukuk Hakimliği)nce görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen 25.12.1986 tarih ve 259-684 sayılı hükmün temyizen tetkiki taraflar vekillerince istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, taraf vekillerinin aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2 - Davacı idare vekili kesin hakediş raporuna göre davalıya fazla ödenen 1.976.028 TL. nın 5.11.1981 tarihli kesin kabul tutanağının imza tarihinden % 10 faizi ile tahsilini talep etmiştir. Gerçekten dosya içinde bulunan 26.2.1982 tarihli kesin hakediş raporunun ön yüzünde davalı 1.976.027,87 TL. borçlu çıkarılmış ise de, aynı hakedişin son sahifesi arka yüzünde davalı yüklenicinin 931.478 TL. alacaklı olduğu belirtilmiştr. Bunun nedeninin 22.12.1986 tarihli idare yazısında açıklandığı üzere, idarenin onayı alınmadan proje ve keşif dışı yapılan işin fiyat farklarının 931.478,38 TL. tutarına olmasından ve 2490 sayılı Yasanın 19. maddesi ile 1050 sayılı Yasanın 135. madde hükümleri gereğince fazla iş bedelinin yükleniciye ödeme olanağının bulunmamasından ileri gelmiştir. Oysa BK.nun 413. madde hükmüne göre, iş sahibinin menfaati için yapılmış olan bir işde, yapan kimsenin hal ve icabına göre zaruri ve faydalı bulunan bütün masraflarını faizi ile birlikte istemek hakkına sahiptir. Olayda yapılan fazla iş idarece benimsenmiş ve kullanılmış bulunduğundan, bu miktarın hükmedilen bedele mahsubu halinde davacı İdarenin her hangi bir alacağı kalmayacağından, davanın reddine karar verilmesi gerekir.
3 - Dava dilekçesinde alacağın faizi ile birlikte tahsili dava edilmiş olup, davanın devamı sırasında davalı yüklenicinin 6.2.1986 tarihli ve 304620 sayılı vezne alındısı ile davacıya 1.044.549 TL. ödediği anlaşıldığından, temerrüde düşürüldüğü tarih tesbit edilerek bu tarihten ödeme tarihine kadar ki süre için 3095 sayılı yasa hükmü de gözönünde bulundurulmak suretiyle temerrüt faizine hükmedilmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde 5.1.1981 tarihinden % 10 faize karar verilmesi yanlıştır.
SONUÇ : Yukarda birinci bentte açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte gösterilen sebepten dolayı hükmün davalı yüklenici yararına, üçüncü bentte gösterilen sebeple de iki taraf yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 5.4.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.