 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1987/1104
K: 1987/1426
T: 11.03.1987
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda, ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın zamanaşımı nedeniyle reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalılardan inşa etmekte oldukları apartmandan bir daire satın aldığını, sözleşme gereğince 1.6.1979 tarihinde tamamlanması gereken daireye eksikliklere rağmen taşınmaz zorunda kaldığını ileri sürerek delil tesbiti raporunda belirlnen dairedeki eksik işler tutarı 729.256 liranın tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılardan Mehmet Emin, daireyi 29.5.1979 tarihinde kat irtifakı kurulmuş ve eksiksiz olarak davacıya teslim ettiklerini, teslim tarihi ile dava tarihi arasında Borçlar Kanununun 207. maddesinde belirlenen sürenin geçmiş olması nedeniyle zamanaşımı yönünden davanın reddi gerektiğini savunmuş, diğer davalı Abdülkerim duruşmaya gelmemiş ve davaya cevap dilekçesi göndermemiştir.
Mahkemece; Borçlar Kanununun 207. maddesi hükmü gereğince davanın zamanaşımı yönünden reddine karar verilmiştir.
1 - Dava, satın alınan dairedeki noksan ve kusurlu işlerin tazminine ilişkindir. Taşınmaz davacıya 29.5.1979 tarihinde tapuda devir ve temlik yapılmak suretiyle teslim edilmiştir. Olayda uygulanması gereken Borçlar Kanununun 215/son maddesi gereğince binanın ayıplı olmasından doğan tekeffüle müstenit davalar, mülkiyetin devrinden itibaren beş yıllık zamanaşımı süresine tabidir. Dava 28.2.1984 tarihinde açıldığına göre, beş senelik zamanaşımı süresi dolmamıştır. Bu itibarla davalılardan Mehmet Emin'in zamanaşımı savunmasının bu nedenle reddine karar verilmesi gerekirken mahkemece taşınır mal satımına ilişkin Borçalar Kanununun 207. maddesine göre davanın reddedilmiş olması yasaya aykırıdır.
2 - Davalılardan Abdülkerim'in zamanaşımı def'i yoktur ve yargılamaya da gelmemiştir. Zamanaşımı mahkemece re'sen gözönünde tutulamaz. Bu davalı yönünden davanın esasının incelenmesi ve karara bağlanması gerekirken zamanaşımından red edilmesi de kabul şekli bakımından bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda birinci ve ikinci bentlerde açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA), istek olursa peşin harcın iadesine, 11.3.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.