DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 10. Hukuk Hakimliğince verilen 9.3.1987 tarih ve 329 - 112 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacılar ve davalı (A.K.) mirasçıları vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü :

KARAR : Davacılar vekili davacılardan (E.)'nin kocası, (A), (R.) ve (H.)'in babası (A) ve (H.)'nin oğlu, (Y.)'un kardeşi olan (S.Ç.)'ın 7.4.1983 günü yolculuk ettiği otobüsün bir kamyonla çarpışması sonucu öldüğünü; otobüsün şoförü (M.G.), kazaya karışan kamyonun sahip ve şoförü (D.E.), taşıyıcı (S.) Otobüs işletmesi, otobüsün kayden maliki (A.K.) aleyhlerine Ankara Asliye 5. Hukuk Mahkemesinde 1984 esasında tazminat davası açıldığını; o dava sorasında taşıyıcı şirket aleyhindeki davanın müracaata bırakıldığını ve diğer üç davalı hakkında tahsil hükmü kurulduğunu, ancak davalı (A.K.)'nun o davanın ikamesinden önce ölmüş bulunması sebebiyle (A.K.) hakkındaki kesin hükmün iade-i muhakeme yoluyla sonradan iptali için mirasçıların mahkemeye başvurduğunu ileri sürerek tüm davacılar için toplam (7.027.505. TL.) maddi ve (1.400.000, TL) manevi tazminatın dava tarihine kadar birikmiş (4.072.495,TL.) faizi ve dava tarihinden itibaren kanuni faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsilini talep etmiştir.

Davalılardan (A.K.) mirasçıları ile (M.E.) vekili cevabında (A.K.) mirasçılarının otobüsü kazadan önce dava dışı şahıslara satıp ilgilerini kestiklerini; olay vukuundan bu davanın açıldığı tarihe kadar iki yıllık zamanaşımının dolduğunu; önceki davada ölü (A.K.) aleyhine kurulmuş olan hükmün yargılamanın iadesi yoluyla iptali için marasçıları tarafından yapılan müracaatın halen derdest olduğunu ve yargılamanın iadesi talebi bir sonuca bağlanmadan (A.K.) mirasçıları aleyhine dava açılmayacağını savunmuştur.

Davalı (Z.E.) ve (Ş.A.) cevabında davanın zamanaşımına uğradığını; kazaya karışan otobüsle kendilerinin bir ilgileri bulunmadığını savunarak davanın reddini istemişlerdir.

Mahkemece davaya karışan otobüsün kaza tarihinde bir kısım davalıların miras bırakanı (A.K.)'ya ait olduğu; davalılardan (M.E.)'nun otobüsün sahibi veya işleteni olduğu iddiasının kanıtlanamadığı; otobüsün davalı (S.) Otobüs İşletmeleri Kollektif şirketi vasıtasıyla yolcu temin etmesinin adı geçen şirketi işleten durumuna sokmadığı; olay sırasında otobüs şopörünün 7/8, kamyon şoförünün 1/8 nispetinde kusurlu oldukları gerekçesiyle (7.027.505) TL. maddi ve (l.1.400.000) TL. manevi tazminatı dava tarihine kadar birikmiş (4.072.495.TL.) faizi ve dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan (A.K.) mirasçılarından müteselsilen tahsiline, diğer davalılara yönelik davaların reddine karar verilmiştir.

Hüküm davacılar vekili ile davalılardan (A.K.) mirasçıları vekili tarafından temyiz etilmiştir.

1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına sahip oldukları otobüsle taşımacılık yapan davalı (A.K.) mirasçılarının taşıyıcı sıfatına haiz olmasına, yolcunun ölümünden kaynaklanan tazminat taleplerinin TTK.'nun 767/f.V maddesinin yollama yaptığı BK.'nun 125 inci maddesi hükmü uyarınca on yıllık zamanaşımına tabi bulunmasına göre adı geçen davalıların temyiz itirazlarının reddiyle haklarındaki hükmün onanması gerekmiştir.

2 - Başkasına ait otobüse yolcu temin eden, bu maksatla işyeri açarak yolcularla doğrudan doğruya muhatap olan seyahat firmaları taşıma işleri komisyoncusu olup taşıma esnasında yolcunun maruz kalacağı zararlardan taşıyıcı gibi sorumludur (TTK. madde 808, 814). Bu Sorumluluğun doğması için taşımada kullanılan otobüsün komisyoncuya ait olması veya bizzat komisyoncu tarafından işletilmesi şart değildir. Şu hale göre yerel mahkemenin işlevi otobüse yolcu temin etmekten ibaret olan bir firmanın yolcunun ölümünden dolayı hukuki sorumluluğu olmadığı şeklindeki gerekçesinde

Ancak davalılardan (S.) Otobüs İşletmesi Kollektif Şirketi yetkilleri kazaya karışan otobüse, firmalarının yolcu temin etmediğini, ünvanlarında (S.) adı geçen başka seyahat firmalarının da bulunduğunu savunmaktadır. Şu halde davacıların desteğinin seyahat ettiği ve bu seyahat sırasında öldüğü 41 AP 377 plakalı otobüsün olay tarihinde davalı (Ş) Otobüs İşletmesi Kollektif şirketine bağlı olarak yolcu taşıyıp taşımadığı hakkında tarafların delillerini toplamak; ceza dosyasındaki belgelerden sözü geçen otobüsün kazayla sonuçlanan seferine Trabzon'dan başladığı anlaşıldığına göre Otogar Müdürlüğü gibi ilgili mercilerden olay tarihinde Trabzon'dan Ankara'ya sefer yapan otobüslere yolcu temin eden başka bir (S.) seyahat firması bulunup bulunmadığı araştırılmak ve toplanacak deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmek gerekirken eksik soruşturmayla ve aksine düşüncelerle mezkur şirket hakkındaki davanın reddi cihetine gidilmesi doğru görülmemiş, davacılar vekilinin bu husustaki temyiz itirazlarının kabulü gerekmiştir.

SONUÇ : Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı (A.K.) mirascılarının temyiz itirazlarının reddi ile haklarındaki hükmün ONANMASINA, hükmün (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle davacılar yararına BOZULMASINA, 16.2.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972