DAVA : Taraflar arasındaki "tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; ANTALYA Asliye 2. Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 20.3.1985 gün ve 1982/680 - 1985/98 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 4. Hukuk dairesinin 30.1.1986 gün ve 1985/9825 - 1986/699 sayılı ilamı: (... Dava, manevi tazminat istemine ilişkindir. Davalıların davacı hakkında haksız ihbarda bulundukları, hırsızlık suçunu isnat ettikleri ve bu şekilde kişiliğe bağlı haklarının saldırıya uğramış olduğu ileri sürülmektedir. Mahkemece gösterilen deliller toplanmış ve sonuçta zararın ve kusurun ağır olmaması nedeniyle Borçlar Kanununun 49. maddesindeki unsurlar gerçekleşmediğinden davanın reddine karar verilmiştir. Ancak, mahkemece HUMk.nun 388. maddesinde gösterilen buyurucu kural uyarınca toplanan delillerin tartışılmadığı ve bunların red ve üstün tutma sebeplerinin kararda gösterilmediği görülmektedir. Olayda davacı terzil edici bir suç olan hırsızlık isnadına maruz kalmıştır. Bu isnadın haksız olması halinde onun ağır zarara uğramış olduğu benimsenemez. Kusurun ağır olup, olmadığına gelince: Davacı tanıklarının beyanlarından davalı Şükriye'nin altını çalındığında, hocaya baktırdığı, altınlarını çalanın davacı Hayriye olduğunu söyleyerek, Hayriye'nin altınları çıkarmasını istediğini, komşularla haber gönderdiği, Hayriye'ye bakarak "altınları çalan hayrını görmesin" şeklindeki sözleri ile hırsızın davacı olduğunu ihsas ettirdiği ve hatta davalıların şikayeti üzerine davacının evinin arandığı anlaşılmaktadır. Davacıya hırsızlık isnadı için hiçbir delil ve emare olmadığı gibi, davalının şüphesini celbedecek müsbet hiçbir bulgu da mevcut değilken davalıların davacı Hayriye'nin hırsız olduğu şeklindeki söz ve davranışları ile ağır kusurlu oldukları gerçekleşmiştir. Nitekim hırsızın üçüncü bir kişi olduğu anlaşılmaktadır.

O halde davacı lehine uygun bir miktar manevi tazminata hükmedilmek gerekirken, davanın tümden reddine karar verilmiş olması Usul ve Yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi Usul ve Yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının özel daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 23.9.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972