 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1986/21
K: 1986/1158
T: 24.12.1986
DAVA : Taraflar arasındaki "alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; ANKARA Asliye 2. Ticaret Mahkemesince davanın kısmen reddine dair verilen 8.2.1985 gün ve 17-119 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 11. Hukuk Dairesinin 11.6.1985 gün ve 2794-3730 sayılı ilamı:
(...Davacı kooperatif, davalı banka nezdindeki hesapta toplanan alacağının ödenmesi için davalı bankaya hitaben 28.1.1981 tarihli ihtarnameyi keşide etmiş ve bunun tebliğ edilmesiyle davalı temerrüde düşmüş olduğuna göre, temerrüt faizinin ihtarnamede tanınan sürenin hitamından itibaren hesaplanacağının düşünülmemesi doğru değildir. Öte yandan tarafların sıfatı ve alacağın ticari bir muameleden doğmuş olması itibariyle alacağı TTK.nun 1461. maddesinde yazılı olduğu şekilde banka iskontoso haddine göre faiz uygulamak gerekirken % 10 oranına göre temerrüt faizinin hesaplanması da doğru görülmemişti...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Davacı vekili her ne kadar dava dilekçesinde, istenen faizin niteliğini açıkça belirtmemiş ise de, 12.828.644 lira ana paranın faizini hesap ederek, bunun 22.409.582 lira olduğunu söylemiş ve ayrıca da, faiz tutarını hesap eden bilirkişi raporuna yaptığı 19.12.1983 tarihli itiraz dilekçesinde, istenen faizin, en yüksek banka iskonto faizi olduğunu açıkça belirtmiştir. Bu nedenlerle mahkemece, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire Bozma Kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi Usul ve Yasaya aykırıdır, direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının özel daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 24.12.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.