DAVA : TCK.nun 163/3, 4. maddesine aykırı olarak Yehova Şahitliği Dinsel Cemiyeti'ni kurarak bu cemiyete dahil olmak ve yürütmek ve böylece Devletin temel düzenini Yehova Şahitliği esaslarına uydurmak suçundan sanıklar Abraham ve arkadaşları hakkında mahkumiyete ilişkin olarak verilen 19.9.1985 gün ve 65/75 sayılı direnme hükmü Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nca 26.5.1986 gün ve 1985/596 esas ve 1986/293 karar sayılı kararla sanıkların eylemlerinde TCK.nun 163. maddesindeki suç öğeleri oluşmadığı gerekçesiyle bozulmuştur.

Yargıtay C. Başsavcılığı, 4.7.1986 gününde görmüş olduğu bu karara karşı 28.7.1986 gününde tashihi karar isteğinde bulunmakla dosya Ceza Genel Kurulu'nca gönderilmiştir.

Ceza Genel Kurulu'nda dosya okunarak, gereği konuşulup düşünülmüştür.

KARAR : Ceza Genel kurulu'nda öncelikle karar düzeltme isteğinin usul yönünden yerinde olup olmadığı konusu görülmüştür.

Karar düzeltme, CMUK.nun 322. maddesindede açıkca belirtildiği üzere olağanüstü ve sınırlı bir kanun yoludur.

Karar düzeltme yoluna gidebilmek için temyiz dilekçe veya layıhasında veya tebliğnamede dermeyan olunan bir hususun veya bunlar dışında kalıp esas hükme etkili olacak hata ve eksikliklerin nazara alınmayacak, (meskutünanh kalmış) olması gerekir. İncelemeye konu edilmiş hususlar için bu yola gidilemez. Direnmeye ilişkin mahkumiyet hükmü Ceza Genel Kurulu'na gönderilirken C. Başsavcılığı, 9. Ceza Dairesi'nin sanıkları beraate sevkeden bozma kararının yerinde olduğunu, bu nedenle direnme hükmünün bozulmasını 25.12.1985 gün ve 6596 sayılı tebliğnamesinde istemiş Ceza Genel Kurulu sanıkların eylemlerinde TCK.nun 163. maddesindeki ögelerin mevcut olmadığına tüm yönleriyle değinerek, gerekçelerini göstererek karar vermiştir.

Direnme hükmü sanıklar tarafından temyiz edilmiş ve temyiz dilekçesinde neden olarak lehlerine olan ve suçun oluşmadığını belirleyen Özel Daire bozmasındaki görüş ve gerekçelere yer verilmiştir. Karar düzeltme isteminde Ceza Genel Kurulu kararında esas hükme müessir noksan ve hataların temyiz incelemesi sırasında nazara alınmadığı hususunda açık ve seçik bir iddia bulunmadığı gibi, Genel Kurulu kararında esas hükmü müessir noksan ve hatalar da mevcut değildir.

Bu durum karşısında, karar düzeltme isteğinin sanık aleyhine olarak yapılması önceden kullanılmış ve sanık lehine olan usul kurallarının aleyhe işletilmesi sonucunu doğuracağından, geçerli ve yasal sayılmaması gerekir. Doktrinde hakim görüşlere göre: "Düzeltilecek karar bozma kararı olmamalıdır, zira bozma kararında bir diğer bozma sebebinin gözden kaçırılması önemli değildir. Bu yola sadece sanık lehine gidilmelidir. Bu yolu sanık aleyhine kabul etmek istisnayi genişletmek olur.

Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 21.4.1952 gün, 93 sayılı; 10.10.1985 gün, 173/173 sayılı ve 21.3.1961 gün, 45 sayılı kararlarında da bu esaslar vurgulanmıştır.

Ceza Genel kurulu, 7.7.1969 gün ve 333 sayılı kararında "düzeltilmesi istenen Ceza Genel Kurulu'nun 14.10.1968 günlü bozma kararı sanığın temyizi üzerine yapılan inceleme sonunda verilmiş bir karar olup sanık yararınadır. Karar düzeltme yazısındaki istek sanığın aleyhindedir. CMUK.nun 322. maddesi sarahatına göre Ceza Genel Kurulu kararlarına karşı itiraz yolu kapalı bulunduğundan bu karar düzeltme isteğinin süresi içinde yapılmış bir itiraz niteliğinde kabulüyle Genel kurul kararının sanık aleyhine düzeltilmesine imkan yoktur. Düzeltme yazısında gösterilen yönden, önceki Genel Kurul kararında esasen isteğin sanıklar yararına olup olmadığı yönü tartışma konusu yapılmamış olduğu cihetle emsal olarak gösterilemez. Bu güne kadarki kökleşen Daire ve Ceza Genel Kurulu İçtihatları da bu yoldadır. Sanık aleyhine olup, kabule şayan görülmeyen karar düzeltme isteğinin usulden reddine karar verilmelidir" şeklindedir.

Bu açıklamalar doğrultusunda karar düzeltme isteğinin kabule şayan görülmediğinden usul yönünden reddine karar verilmelidir.

Çoğunluk kararına katılmayan Üyeler: CMUK.nun 322. maddesinin açık hükmü karşısında karar düzeltme isteğinin Ceza Dairelerinin veya Ceza Genel Kurulu'nun kararlarına karşı hem lehe hem aleyhe olmak üzere yapılabileceği ve C. Başsavcılığı bu hususa yönelik düzeltme isteğini bir aylık itiraz süresi içerisinde verdiği itiraz süresi içerisinde yapılan karar düzeltme isteklerinin aleyhe de olabileceği görüşüyle, isteğin kabulü ile işin esasının incelenmesi yolunda oy kullanmışlardır.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle karar düzeltme isteğinin kabule şayan görülmediğinden usulden reddine, 10.11.1986 gününde üçte ikiyi geçen çoğunlukla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972