 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1986/9154
K: 1986/10159
T: 17.11.1986
DAVA : Davacı, bayram ve hafta tatili gündeliklerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeblere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı, 1.1.1981 tarihinden 31.12.1985 tarihine kadar hafta tatili günlerinde çalıştırıldığını, işyerinde uygulanmakta olan Toplu İş Sözleşmeleri uyarınca çalışılan hafta tatili günlerinde normal ücreti dışında ayrıca 2 yevmiye daha ödenmesi gerektiğini, idarenin "olur" kaydı da bulunduğu halde ödemelerin yapılmadığını ileri sürerek istekte bulunmuştur.
Davalı ise, davacının verdiyalı olarak birgün çalışıp bir gün çalışmadığını, bu çalışma süresine göre pazar günleri çalıştığı takdirde hafta içinde birgün izin verildiğini bildirerek hafta tatili çalışma parası isteğinin reddini talep etmiştir.
İşyerinde uygulanmakta olan ve 1.3.1982-28.2.1985 tarihleri arası için yürürlüğe konulan Toplu İş Sözleşmesinin 47. maddesi ile 1.3.1985-28.2.1987 tarihleri arasını kapsayan Toplu İş Sözleşmesinin 56. maddesinde, tam gün tatillerde iş gereği işçi çalıştırıldığı takdirde, işçiye 3 gündelik ödeneceği yazılıdır. Bu hükümlerin düzenleniş biçimine ve İş Kanunu hükümlerine göre, çalışılan hafta tatili günlerinde 2 yevmiye daha ödenebilmesi için işçinin haftalık iş süresinden fazla olarak birgün daha çalışmış, yani hatfa içinde izin verilmeksizin hatfanın 7 gününde çalışmış olması gerekir. Hafta içinde birgün dinlenip pazar günü çalışmışsa arttırmalı, çalışılmış hafta tatili ücreti istenemez. TİS'nin az önce açıklanan hükümlerinden bu esasa ayrık düşen bir ödemenin söz konusu olmadığı, Pazar günlerine daira özellik tanımamış bulunduğu anlaşılmaktadır. Dosya içindeki aylık nöbet çizelgelerinde, davacının birgün çalışıp birgün çalışmadığı yazılıdır. Bunun aksi de isbatlanmış değildir. Nitekim hükme esas alınan raporda da bilirkişi davacıya bazı aylar hafta içinde tamgün izin verilip 7 günlük yevmiye ödendiğini belirtmiştir. Ne var ki, aynı bilirkişi sözleşme hükmüne göre pazar günü çalışan işçiye hafta arasında bir gün izin verilmesinin 3 yevmiye ödenmesi esasına etkili olamıyacağını bildirmiştir. Oysa, bilirkişinin bu beyanı az önce işaret edilen TİS. hükümlerinin düzenleniş biçimine ve amacına aykırıdır. O halde, vardiya düzeni nedeni ile Pazar günü çalışan davacı hafta içinde izin kullanmış olduğundan ayrıca iki yevmiye daha istenemiyeceğinden bu isteğin reddi gerekir. Davalı idarenin (olur) kaydı da bu hukuki sonucu bertaraf etmez.
SONUÇ : Temyiz olunan karanın yukarıda gösterilen sebepten davalı yararına BOZULMASINA, 17.11.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.