 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1986/3889
K: 1986/4868
T: 08.05.1986
DAVA: Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde taraflar avuatlarınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR: 1- Davacı, 3008 sayılı İş Kanunu'nun yürürlükte bulunduğu 12.8.1967 tarihinden önce fikir işçisi olarak çalışmıştır. Sözü edilen kanuna göre, yani o dönemde iş Kanunu anlamında işçi değildir. Bu nedenle İş Kanununa göre kıdem tazminatı alamaz. Ancak davalı kooperatifin Personel Yönetmeliinin 17 ve müteakip maddelerinde beden ve fikir işçisi ayrımı yapılmaksızın tüm personele çıkış tazminatı ödeneceği öngörülmüştür. 2547 sayılı Kanun da, bu tür tazminatların kıdem tazminatı sayılacağını hükme bağlamıştır. Böyle olunca davacıya 12.8.1967 tarihinden önceki süre için de çıkış tazminatı adı altında, fakat kıdem tazminatı esasları gözetilmek suretiyle tazminat verilmesi gerekir. Yargıtay Huuk Genel Kurulunun son kararı da bu yöndedir. Mahkemenin değişik bir görüşle isteği reddetmiş olması bozmayı gerektirmiştir.
2- Davada söz konusu edilen teşvik priminin araç, gereç ve diğer ihtiyaç maddelerinin yıllık satışlarından elde edilen tüm gelirlerin belirli bir oranının çalışanlara dağıtılacağına ilişkin olduğu anlaşılmaktadır. Bu niteliği itibariyle söz konusu teşvik priminin daimilik arzeden ödemelerden olmadığı arızi ve değişken bir özellik gösterdiği belirgindir. Böyle olunca kıdem tazminatı hesabında dikkate alınmaz. Mahkemenin aksine görüşle hüküm tesisi, bu konudaki H.G.K.'nun 14.3.1983 tarih, 9/364 sayılı kararına ve Dairenin yerleşmiş içtihatlarına aykırıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda 1 inci bentte açıklanan nedenle davacı 2 nci bente açıklanan nedenle de davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 8.5.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.