 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1986/375
K: 1986/2213
T: 26.02.1986
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı, hafta tatili ve bayram gündelikleri ile fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - İş Kanunu uygulamasında Cumartesi günleri haftalık iş gününe dahildir. Yasanın 41. maddesinde bu husus haftanın tatilden önceki altı iş günü; 43. maddesinde, Hafta Tatili Kanunu'na göre tatilden istisna olan işyerlerinde çalışan işçilere haftanın diğer bir gününde tatil verilmesi şeklinde yer alan anlatımlarla açıklığa kavuşturulmuştur. Bu sebeple Cumartesi günü yasada öngörülen günlük çalışma saatine göre çalışan işçi ayrıca Cumartesi çalışması için fazla bir ücret isteyemez. Ta ki sözleşme ile aksi kararlaştırılmış olmasın. Yasaya göre (İş Kanunu madde 61) haftalık çalışma süresine dail olan Cumartesi günü kısmen veya tamamen tatil yapılan işyerlerinde bu günün sekiz veya yedi buçuk saat iş süresi, haftanın çalışılan diğer günlerine eşit ölçüde yansıtılmak suretiyle Cumartesi günü çalışması telafi edilmiş olur ki, bu takdirde işçi normal günlük çalışma ücretinden fazla bir şey isteyemez. Davacının Cumartesi çalışmaları farklı bir durum göstermediğine göre, Cumartesi çalışmaları farklı bir durum göstermediğine göre, Cumartesi fazla çalışma parası olarak hüküm altına alınan miktar böylece yasal dayanaktan yoksun kalmaktadır.
3 - Davacının hafta tatilinden önceki altı iş gününde fazla çalıştığı konusuda bir iddia ve isteği bulunmadığı halde, bu günler için fazla mesai hesap edilip hüküm altına alınması da hatalı ve Usulün 74. maddesine aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda 2. maddede gösterilen sebeplerden davalı yararına BOZULMASINA, 26.2.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.