 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1986/2716
K: 1986/3847
T: 08.04.1986
DAVA: Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR: İş Kanunu'nun kıdem tazminatını düzenleyen 14 üncü maddesinde kıdem tazminatını gerektirecek olumlu fesih sebepleri tek tek sayılmış ve 16 ncı madde dışında istifa haline bu olumlu fesih sebepleri arasında yer verilmemiştir. Yasanın bu hükümleri kamu düzeniyle ilgili buyurucu olarak nitelenmiş ve aksine uygulama aynı Yasanın 98 inci maddesinde cezai yaptırıma bağlanmıştır.
Öbür yandan T.C. Emekli Sandığı Kanunu'na tabi hizmetlerle Sosyal Sigortalar Kanunu'na tabi hizmetlerin yaşlılık aylığına hak kazanma halinde birleştirilmesi ve son kamu kuruluşu işverenince birleştirilen hizmet sürelerinin toplamı üzerinden kıdem tazminatı ödenmesi ilke olarak aynı yasanın 14/4 üncü maddesinde kabul edilmiş, ancak hizmetlerin birleştirilmesi için kıdem tazminatındaki fesih hallerinin burada da aynen gözönünde bulundurulacağını bu fıkranın ardından gelen 5 inci fıkrasında aynen "yukarıda belirtilen kamu kuruluşlarında işçinin hizmet aktinin evvelce bu maddeye göre kıdem tazminatı ödenmesini gerektirmeyecek şekilde sona ermesi suretiyle geçen hizmet sürelerinin kıdem tazminatı hesabında dikkate alınmayacağı" yasağını getirmiştir. İşçi için ve hizmet akti ilişkisi için getirilen bu yasağın memuriyetten istifa halinde uygulanmaması Kanunun temel ilkelerine aykırı düşeceği gibi işçiye tanınmayan bir hakkın memura tanınması gibi bir sonuç ve eşitsizlik doğuracağı da açıktır.
Davada somutlaşan maddi olaylarda işçinin daha önce Emekli Sandığına tabi hizmetlerinin istifa suretiyle sona erdiği anlaşılmakta, esasen bu husus mahkemece de kabul edilmiş bulunmaktadır.
YHGK.'nun 26.3.1986 tarih ve 1984/9-705 esas sayılı kararı ile de aynı görüş benimsenerek aksi düşünce ile verilen ısrar kararı bozulmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, (...) 8.4.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.