 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1986/11099
K: 1987/26
T: 14.01.1987
DAVA : Davacı, mali sorumluluk tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği reddetmiştir.
Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konşulup düşünüldü.
KARAR : Davacı şoför olarak maldan dolayı zimmet sorumlusu oludğundan toplu iş sözleşmesinin 53. meddesine göre mali sorumluluk taziminatı istemiştir.
Davalı davacının mal zimmetinden sorumluluğu hususunda bir itiraz ileri sürmeksizin sadece toplu iş sözleşmesinin anılan maddesinde sözü geçen 2489 sayılı Kanun uyarınca mükeffel bulunmadığından bu tazminatın kendisine ödenmediğini, nitekim 1.1.1986 tarihinden sonra mükellef duruma sokulup kendisinden kefalet aidatı kesilmesi sebebiyle bu taziminatın kendisine ödenmeye başlandığını savunarak, daha önceki tarihler için istenen bu tazminatın reddini istemiştir.
Gerek bu tazminatın istenildiği tarihte yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmesinin 53. maddesinde gerekse daha önce yürürlükte bulunan ve 2489 sayılı Kanuna göre mükeffel olan işçilere yan ödeme kararnamesinde belirlenen esaslar dairesinde, para sorumluluğu verilen veznedarlara ait, mal sorumluluğu verilenlere de anbar memuru düzeyinde mali sorumluluk tazminatı ödeneceği kabul edilmiştir. Davacının maldan dolayı zimmet sorumluluğu olduğu hususunda taraflar arasında uyuşmazlık yoktur. Taşıyacağı mallar kendisine zimmetle teslim edilmekte, bunların herhangi bir şekilde ziyandan kendisi sorumlu tutulmaktadır. 2489 sayılı Kanunun 1. maddesindeki tanımlamaya göre davacının yasadan doğan bir mükellefiyeti vardır. Kefalet aidatının kesilmesi ise aynı Kanun'un 10. maddesindeki hükme göre de muhasiplerin sorumluluğundadır. Bu itibarla mal zimmet sorumluluğu taşıyan davacının toplu iş sözleşmesinin 53. maddesinden yararlanması gerekir. Aksi düşünceyle karar oluşturulması sözleşme ve yasa hükmüne aykırıdır.
Nitekim emsal bir olayda İzmir 1. İş Mahkemesinin 4.4.1986 tarih 254 - 926 sayılı kararı Dairemizin 10.12.1986 tarih 10072 E. sayılı kararı ile aynı doğrultuda onanmıştır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, (...) 14.1.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.