DAVA : Davacı, fazla çalışma parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :

KARAR : İşyerinde uygulanmakta olan ve 1.6.1985/31.5.1987 tarihlerini kapsayan toplu iş sözleşmesinin iş sürelerini düzenleyen 31. maddenin 1. bendinin ilk fıkrasında "bu toplu iş sözleşmesi kapsamına giren bütün işyerlerinde haftalık iş süresi genel olarak 5 gün ve 45 saattir" denildikten sonra aynı maddenin "ç" fıkrasında "yasa gereği günde 7,5 saat ve daha az çalışılması gereken işlerde istihdam edilen işçilerin asıl işyerinin çalışma günlerine uygun tarzda çalıştırılacakları ve bunlara 45 saat üzerinden ücret ödeneceği" hükmü yer almıştır. Buna rağmen işveren, davacıya günde 7, saat olmak üzere 6 günde 45 saat çalıştırıp, 45 saat üzerinden ücret ödemiştir. Bu konuda çıkan uyuşmazlık üzerine işçi sendikasının açtığı yorum davası neticesinde durumu toplu iş sözleşmesinin 31. maddesinin ç fıkrasına uyan işçilerin, günde 7,5 saatten 5 gün çalışıp 2 gün dinlenmeleri ve 45 saat üzerinden ücret ödenmesi gerektiğinin tesbitine karar verilmiş ve bu karar, Yargıtayca 24.2.1986 tarihinde onanmak suretiyle kesinlişmiştir.

Davacı, toplu iş sözleşmesi hükmüne ve yorum davası sonunda verilen karara da dayanarak haftada 45 saat çalıştırıldığı ve 45 saat üzerinden ücret ödendiği, 4.9.1985 ile 24.3.1986 tarihleri arası için haftalık 33,5 saat çalışmanın üzerinde ve 45 saate varan çalışma arasını fazla mesai olarak niteliyerek fazla mesai ücreti istemiştir. Mahkeme istek gibi karar vermiştir.

Davacının durumunun toplu iş sözleşmesinin 31/ç maddesi hükmüne uyduğu anlaşılmaktadır. Bu maddeye göre işçinin haftada 45 saat çalıştırılabileceği de açıktır. Bunda gerek yasaya, gerekse toplu iş sözleşmesine aykırı bir yön yoktur. Bu nedende haftalık 45 saat içinde kalan çalışma, normal haftalık iş süresini teşkil etmektedir. Fazla mesai ise ancak günük 7,30 saat ve haftalık 45 saaati geçen çalışmalar için söz konusudur. Davacının 6 günlük çalışması 45 saati geçmediğine göre, 4 günlük 37,5 saatlik çalışma ile 6 günlük 45 saat çalışma arasındaki süre fazla mesai olarak kabul edilemez. Bu normal çalışmadır, karşılığı da işveren tarafından ödenmiştir. Bu sürenin fazla mesai sayılacağına dair toplu iş sözleşmesinde de bir hüküm yoktur. Toplu iş sözleşmesinin bu maddesine göre davacı ancak çalışmasının bu hükme uygun hale getirilmesini isteyebilir. Bu da yorum davası ile çözümlenmiş ve 24.3.1986 tarihinden itibaren de bu yolda uygulamaya başlanmıştır.

O halde, davanın reddi gerekirken kabulü isabetsiz olduğundan hükmün bozulması icabetmiştir

SONUÇ : Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen sebeplerden davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 16.12.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972